Պատկերացնո՞ւմ եք Նժդեհը մեր օրերում ապրեր, ի՞նչ կասեր: Խոսքս նրա մասին չէ, որ ասում են` «Մի Նժդեհ չլինե՛ր, գնար Սյունիքը պահեր, Արցախը հետ բերեր, և այլն, և այլն....»: Չէ, այդպիսի բան միայն քաղաքականապես տգետ մարդը կարող է ասել, քանզի հիմա 21֊րդ դարն է, պետությունների և նորագույն տեխնալոգիական զենքերի պատերազմ է, այլ ոչ ֆիդայական-կամավորական: Խոսքս գաղափարականի մասին է:

Ասենք, այն Նժդեհն, ով Սյունիքում Լեռնահայաստան հռչակեց, պատկերացնո՞ւմ եք այսօր խոսեր Սյունիքի նոր ռուսական ռազմաբազայի մասին: Այն Նժդեհն, ով Սյունիքում բոլշևիկների հետ էր կռվում, պատկերացնո՞ւմ եք այսօր ասեր` «դե ախպեր, ռուսը բա որ գնա, մենք ի՞նչ ենք անելու», առանց հասկանալու, որ ռուսը մեկ է, գնալու է, անկախ թե մենք ուզում ենք դա թե ոչ, և մենք պետք է մեր ապագայի մասին մտածենք` իրական դաշնակիցներ փնտրելով: Կամ, ասենք, այսօր Նժդեհն ասեր` դե գնամ կիկոլին աջակցեմ, որ վիժվածք ռոբը չգա, կամ` գնամ ռոբին աջակցեմ, որ էս վիժվածք կիկոլը չմնա:

Պատկերացնո՞ւմ եք: Չէ՛, չէ՞: Ես էլ: Քանզի, Նժդեհն ինքնիշխանության արժեհամակարգն էր կրում իր մեջ, Նժդեհն աշխարհին ձեր նման Կրեմլի պատժգամներից չեր նայում:

Մի խոսեք Նժդեհի մասին, հետո գնացեք պուտինի նկարի տակ աղոթեք: Մի խոսեք Նժդեհի մասին, հետո գնացեք կիկոլ-ռոբ սև ու սպիտակ տխմար խաղը խաղացեք: Մի խոսեք, ամոթ է:

* t.me/SamvelAslikyan