فضيل بن عياض -رحمة الله- وايي:
«که یو عمل د خلکو له پاره پرېږدو؛ دا ریا ده او که یې د خلکو له پاره ترسره کړو؛ دا شرک شو، اخلاص دا دی چې له دواړو دې الله وساتي.»
(بستان العارفین: ۴۷)
«که یو عمل د خلکو له پاره پرېږدو؛ دا ریا ده او که یې د خلکو له پاره ترسره کړو؛ دا شرک شو، اخلاص دا دی چې له دواړو دې الله وساتي.»
(بستان العارفین: ۴۷)