شاید ما به سرعت از بچگیامون دور شدیم
کوچیک که بودیم چه دلای بزرگی داشتیم
حالا که بزرگیم چه دلای کوچیکی
کاش دلامون به بزرگیه بچگی بود
کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود
کاش قلب‌ها در چهره بود
حالا اگر فریاد هم بزنیم کسی نمیفهمه
و ما به همین سکوت دل خوش کردیم
اما یک سکوت پر بهتر از یک فریاد
توو خالیه
سکوتی رو که یک نفر بفهمه بهتر از هزار فریادیه که هیچکس نفهمه
سکوتی که سرشار از ناگفته هاست
ناگفته‌هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد
دنیا رو ببین
بچه بودیم بارون همیشه از آسمون میومد حالا بارون از چشامون میاد
بچه بودیم همه چشای خیسمونو میدیدن
بزرگ شدیم هیچکس نمیبینه
بچه بودیم توو جمع گریه میکردیم
بزرگ شدیم تووی خلوت
بچه بودیم همه رو به اندازه ده تا دوس داشتیم
بزرگ شدیم بعضیارو اصلا دوس نداریم بعضیارو کم بعضیارو بی‌نهایت
کاش همه رو به اندازه همون بچگی ده تا دوس داشتیم
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن یک چیز کوچک بود
بزرگ که شدیم کوچک ترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزهاست
بچه که بودیم، بچه بودیم
بزرگ که شدیم، بزرگ که نشدیم هیچ دیگه همون بچه هم نیستیم...💔😔