بیا حواس خودمان را پرت کنیم...
مثلا به پرنده‌های آزادی که در آسمانی آبی‌تر از همیشه پرواز می‌کنند، به گربه‌های چموشی که آزادانه‌تر از همیشه در کوچه پس کوچه‌های شهر پرسه می‌زنند، به یاکریم‌های بی‌خیالی که بال‌های خسته‌شان را پشت شیشه می‌تکانند و به تصرف کابل‌های برقِ دو خیابان آن‌طرف‌تر فکر می‌کنند.
بیا حواسمان به همه چیز باشد، محتاط و عاقلانه گام برداریم، اما حواسمان را از غصه‌ها و افکار منفی پرت کنیم و بی‌خیال باشیم، غصه‌ها فقط ضعیف‌ترمان می‌کنند.
لبخند بزن، بهار برای آمدنش به لبخندهای من و تو نیاز دارد و خورشید برای تابیدنش محتاج است به باورهای خوب ما...
حواست را از اخبار زرد بردار، خانه‌ات را با حضور و لبخندت سبز نگه‌دار، موسیقی‌های خوب گوش کن، کتاب‌های خوب بخوان و فیلم‌های خوب ببین. ماه را نگاه کن که میان اینهمه سیاهی هنوز می‌درخشد و قرن‌های زیادی‌ست که تسلیم تاریکی نشده. به کرم ابریشم فکر کن که دور خودش پیله می‌تند"این یعنی درد" اما بعد از چند روز پروانه می‌شود"این یعنی درمان"، پس بپذیر که هر پیله‌ای قرار است از تو آدمِ بهتری بسازد!
تسلیم دردها نباش، که درمان، همیشه در دل دردها مستتر است، پیام درد را بگیر و برای ادامه، قوی‌تر شو... کرم ابریشم در تاریکی و خفقان همان پیله است که پروانه می‌شود، زیباتر، باشکوه‌تر، آزادتر...

👤نرگس صرافیان

@Tajallimehrinst