رمان معشوقه روباه

#معشوقه_روباه
#part19
سرصحبت رو باهاش باز کردم و گفتم یکم از خودت بگو کی هستی؟

چی دوست داری علایقت چیه اصلا چن سالته؟

+خب من یه روباهم که بیشتر از هزار سالمه...

-اومای گاد هزار سالته؟!

+وسط حرف بزرگترا نپر

-باشه خب میگفتی😒

+خب من از نظر مالی هیچ مشکلی ندارم و خیلی مدرن زندگی کردم خیلی اهل سفر کردن نیستم و خونه نشینی رو ترجیح میدم و دوست زیادی هم ندارم

-اها جالبه

+تو چی؟ هیچی نگفتی از خودت کره ای ک نیستی پس اهل کجایی؟! اصلا پدرومادر داری؟

-خب من از کانادا اومدم و توی دانشگاه کمبریج درس خوندم.

من تک دختر پدرم بنجامین مانوبان ام و پدرم تاجر بزرگیه همینطور پدربزرگم و عموهام.

خیلی سخت تلاش کردم تا اینجا رسیدم و به علت علاقه ام که به آسیا داشتم خواستم که اینجا زندگی کنم.

+خوبه آدم جالبی هستی

همین لحظه بود که غذا رو اوردن و شروع کردیم به خوردن بعد تموم شدن غذا پیشنهاد دادم که سوجو بخوریم

این اولین بارم بود که سوجو رو امتحان میکردم و حقیقتا طعم خوبی داشت

بطری هارو یکی بعد از اون یکی خالی میکردم و اصلا هواسم نبود که دارم زیاده روی میکنم

دیگه باید میرفتیم و من از شدت مستی اصلا نمیتونستم باایستم.

دو پارت تقدیم نگاه های زیباتون😍

#معشوقه_روباه
#part18
و تلفن رو قطع کردم‌.

هرچقد من میخوام با این شغال درست رفتار کنم خودش نمیزارع

رفتم سمت خونه تا لباس بپوشم.

یه شلوار جین با یه تاب و کت جین تنم کردم و کفشای اسپورتمو پوشیدم

حقیقتا تیپ اسپرت خیلی بهم میومد با برداشتن گوشیم از خونه بیرون زدم

و یه تاکسی گرفتم تا بهتر و سریع تر منو به اون ادرس برسونه وارد رستوران شدم

جای دنجی بود و دیزاین شیکی داشت با ورودم یه خانمی یه هانبوک محلی پوشیده بود سمتم اومد

و پرسید شما مهمون جناب لی یون هستین؟ (باخودم گفتم در واقع جناب لی یون مهمون منه😐)

لبخندی زدم و سرمو تکون دادم که منو به سمت دیگه رستوران هدایت کرد

یه اتاق با در کشویی که باید برای ورود به اونجا کفشامو درمیاوردم

درو باز کردم و به لی یون سلام دادم

یه میز کوچیک وسط بود و صندلی هایی که روی زمین بودن و برای خوردن غذا تقریبا باید روی زمین مینشستیم

همه چیز این کشور برام جالب بود پشت اون صندلی مانند ها نشستم که لی یون پرسید

چی میخوری

+نمیدونم هر چی خودت میخوای برا منم سفارش بده

-آها حدس میزدم بخاطر همین از قبل سفارش دادم

واسه خودم جاجانگمیون و واسه توام بولگوگی سفارش دادم

+آها باشه( من حتی اینا رو درستم نمیتونم تلفظ کنم فقط امیدوار بودم که بتونم درست بخورمشون🙁)

#معشوقه_روباه
#part17
با یه تاکسی خودمو رسوندم خونه و به آغوش گرم تخت خوابم پناه بردم

تو تخت فک کردم که باید از لی یون بخاطر کار امروزش تشکر کنم

اما چجوری رو نمیدونم با همین فکرا بالاخره شبم صبح شد

فردا اون روز به لی یون زنگ زدم:

+سلام یئون چطوری خوبی

-سلام نمیشناسمت

+من لوئیزام

-شماره منو از کجا پیدا کردی

+اینش مهم نیست میخواستم ازت بابت کاری که کردی تشکر کنم

-اهم

+اگه شام نخوردی میای باهم بخوریم

-اوکی من کجا باید بیام؟

+من جایی رو نمیشناسم تو خودت یه جا رو که غذای خوبی داره بگو تا باهم بریم

-قرار نیست خودت چیزی درست کنی نه؟!

+من غذا پختن بلدنیستم😐

-آها. باشه بیا به رستورانی که آدرسشو برات میفرستم

+میبینمت

#معشوقه_روباه
#part16
خیلی عصبی شده بودم دیگه خون به مغزم نمیرسید

از جام بلند شدم و سمت میز غذاخوری که لی یون پشتش نشسته بود رفتم

به عادت همیشگیم دستمو روی میز گذاشتم و بهش توپیدم: چرا باید من بخاطر کارای تو تو دردسر بیوفتم؟

نزدیک بود اونجا کتلت بشم فقط بخاطر اینکه با توعه احمق یبار خوش و بش کردم

تکیه شو به صندلی داد و دست به سینه گفت: من امروز یه نفرو نجات دادم اما الان میبینم که خیلی ناسپاسه

دستمو از روی میز برداشتم و تک خنده ای سردادم

و گفتم:اگه بخاطر توعه شغال نبود که اصلا توی خطر نمیوفتادم

پس درواقع وظیفه تو انجام دادی شغال خان

+شغال عمته من روباهم

-من عمه ندارم

+برام مهم نیست

-خب به چپم

+به چیت؟!

-به چپم

از جلوی نگاه گنگش رد شدم و سمت یخچالش رفتم و بازش کردم ک گفت: اینجا خونه خاله نیستا

بدون توجه به حرفش درو بهم کوبیدم و گفتم: تو یخچالت کوفتم پیدا نمیشه احیانا گدایی چیزی هستی؟

+ هی هی چی داری واسه خودت میبافی

ارزش سرمایه من بالغ بر ۵۰ میلیون دلاره

-همشو یجا میخرم ازت

+فروشی نیست

-به چپم
+😐

در واقع میتونم بگم لی یون اولین مردی بود که انقد دوست داشتم باهاش بحث کنم و رومخش برم

یکم که گذشت کتمو از روی مبل برداشتم و گفتم: خب من دیگه میرم عزت زیاد

+ خب برو

-😒😐

از خونه اش زدم بیرون و رفتم سمت خونه

بی خاصیت اصلا یک ذره جنتلمن نیست ک حتی منو نرسوند خونه 😒

#معشوقه_روباه
#part15
سریع خودم رو از داخل اون قبر بیرون کشیدم‌و رو زمین خودمو عقب کشیدم

که از قضا دستم به سنگی رسید و سریعا به طرف چشم ها پرتش کردم.

با پرتاب سنگ صدای عجیبی شبیه صدای یه حیوون وحشی بلند شد

چشم هاش بیشتر از قبل وحشی شد و صدای غرش بلند شد

یهو اون موجود به طرفم حمله کرد اما قبل از اینکه بهم برسه انگار که یکی جلوشو گرفت

از این فرصت استفاده کردم و شروع به دویدن کردم نمیدونستم کجا دارم میرم اما باید دور میشدم

بعد از طی مسافتی ایستادم اما همچنان همه جا تاریک بود که ناگهان دستی جلوی دهنم رو گرفت

هرکاری کردم نتونستم دستو از جلوی دهنم بردارم و چشام سیاهی رفت....

چشامو باز کردم و نور اذیتم میکرد بعد از چند دقیقه که چشمام به نور عادت کرد تونستم اطراف رو نگاه کنم

با حالت گنگی دوروبرم و نگا کردم و به حافظه ام رجوع کردم که ببینم اینجا کجاست برام آشنا بود اما یادم نمیومد.

با دیدن چهره آشنایی فهمیدم که خونه لی یونه

از جام بلند شدم که سرم گیج رفت و ناچار دوباره نشستم

صدای لی یون رو شنیدم که میگفت: چیزی میخوری؟

صدامو صاف کردم و گفتم: تو بودی که منو نجات دادی؟
اونا چی بودن؟
چرا دنبالم میکردن؟
چرا میخواستن منو بگیرن یا بکشن؟

+ همیشه اینجوری رگباری سوال میپرسی؟

-لطفا فقط جوابمو بده

+اونا چن تا روباه بودن که میخواستن از من انتقام بگیرن

-از تو؟! منو تو چه دخلی بهم داریم؟

+چون اون روز از خونه من بیرون اومدی فک کردن که با من نسبتی داری