♫︎☾︎𝓣𝓪𝓻𝓪𝓷𝓓𝓪𝓲𝓵𝔂☽︎♫︎

هستم که به هستی گره ای چند بخوانم
بر جور و دل و غم کمی از درد بخوانم
هستم که بگویم و بگویم و بگویم
از گوهر گیتی بسی هجر و طلب خواه بگویم
از جان بسرایم بسرایم بسرایم
از خون به جگر ناله کنم داد زنم درد بخواهم
کین فتنه کنان راه کنان جان به فدایش
مارا به چه حکمت زده بر راه خدایم؟
این راه بسی چاه بسی خار بسی اه
از هر طرفی باز شود در به در اید
پس راه نشان ، دست بگیر از دل و برخواه
مارا به جهان راه بگیر ، جان به پا خواه

جانم برایتان بگوید که ... گاه دل میخواهد راهی نیست که راهی شود به سوی کاشانه اش
گاه جان نیست که روانه شود به سوی اشیانه اش
در میانه توده ای از غبار گم گشته و سرگردان
مانده است اما مرده ... شاید دیارش اون را افسرده ...

مود من : نمیخوام کسی بم دس بزنه
از لمس متنفرم
دس بهم نزنید
عصبیم از همه
نمیخوام نزدیک شید
مود من همچنان: بغل میخوام
استرس دارم
اروم میخوام بشم
میشه دست یکیو بگیرم؟
دارم میترسم
شت شت شت شت

یهو دارم هوس میکنم یه مدت برم تو اون سایدی که ترجیح میده با کسی تا به مدت حتی در حد سلام ارتباط نداشته باشه

ای دوست که سنجیده ز مایی به چه مانی؟ کس را به عزل راه نداده که چه خواهی شاید که تو را از دم و غم باز نیاید یا کج رهیه راه تو را خلسه نیاید زین سلطه ی افاق دلت راه نیاید از کوه و کمند و دشت و صحرا بدر اید زلفی به نما خواه تو را لرزه نیاید از خنده و چشم اهوییش ضعف نیاید
شاید که هواخواه تو باشد که نیاید جز خواب و خلوص و حسن نیت سر از انش
شاید که تو را دیده و رخ ز جان ببسته بر مرحم دل سایه و اشیان گسسته
شاید که ز سنجیدن تو چشم ببسته شاید که عزل دیده و دل راه ببسته شاید که دم و غم به نگاهی باز جسته یا کج رهیه راه دلش را رخت بسته شاید که بخواهد ولیکن نتواند زین ساغر خشکیده ی خود ساز براید شاید که دلش راه نیاید بر سایه ی زلف دگری دیده براید لیکن چه کند تار که خواهان و نخواهان در نزد رفیقان و ز نزد دوستداران دل نزد کسی دارد و جان رخت ببسته تاران امید است ولی راه ببسته

زین روح برای ما غمی بسیار مانده ...

I gonna die alone!!

#ChandlerBing

حال و هوای روحیم این روزا خیلی سمه
شب بخیر

باز امشب بند بندم در جنون است و نزاع
باز امشب در حصارم در قصار
باز امشب بوی تلخی میدهد
جان من اندر دلم بی انتها
باز امشب درد جولان میدهد
در سکوتم مرگ قصوا می رود
ای که راه و دیر ازین راهان شدی
بر گریز درد ها رسوا شدی
من به سان خویش جان را دیده ام
در زمان مرگ خود میدیده ام
که درین اشفته بازار زمان
جان من با کاروانم هم نماند
پس ز قلب من طلب ها غصب کن
دلبری از ساغر خشکیده ام را عزل کن
اری ای جانم که مارا خواستی
بر لبم خنده و گریه ساختی
اشیان عشق مرهم ساختی
نه ، این برایت سان زهر و خنجر است
ماندنت با تار حکم رفتن است
پس برو ای عاشق بی سرنشین
بر سر یک اشیان دیگری بالا نشین ...🌱✨