ThoughtTruth ?

#نبرد_دین_با_علم
#برتراند_راسل


آنان که خود را کارشناسان علوم الاهی نامیده‌اند همیشه سد راه پیشرفت علم و دانش بوده‌اند. آنان که خود را روحانی و پیام خود را آسمانی می‌دانند همیشه با همهٔ نیرو و توانشان از گسترش حقیقت جلوگیری کرده‌اند. این روحانیان هوادار مهربانی و معنویت، در عمل دانشمندان را زنده سوزانیده‌اند؛ آنان را به خاطر بیان حقیقیت علمی به دادگاه و زندان کشانیده‌اند؛ و در طول تاریخ همواره سبب آزار و اذیت هواداران علم و معرفت بوده‌اند.

متن سخنرانی "نادیه مراد"دختری که سه سال تمام غنیمت داعش بود؛ برنده جایزه صلح نوبل.

نام شان داعش بود، آمده بودند ما را به جهنم ببرند و خود شان سر راه به بهشت بروند!
دعوت نامه شان در دست چپ شان بود و با انگشت شهادتین دست راست، آسمان را نشان می دادند!
مادرم برای سکس شرعی بسیار پیر بود و طعم حوریان بهشتی را نمی داد، او را کشتند، خواهر کوچکم را همچون بره ای تازه نگه داشتند. او باکره بود! همچون مریم، کمی معصوم تر، کمی کوردتر، همچون آب زلال!
خواهرم باید زن امیر الاکبر می شد!

خدا شاهد بود، ما تفنگ نداشتیم، سرود "خوایه وه ته ن" می خواندیم!
خدا شاهد بود ما گلدان ها را آب می دادیم، گلها را گل می دادیم!
خدا شاهد بود آمدند پدرم را به دو قسمت نامساوی تقسیم کردند؛ سرش را برای وطن جاگذاشتند و بدنش را زیر خاک دفن کردند که نفت شود!
خدا شاهد بود برادر کوچکم را لخت زیر آفتاب نگه داشتند و به او شهادتین یاد می دادند؛ باید می گفت الله بزرگتر است!
خدا شاهد بود او از فرط عطش و بی آبی جان داد!
خدا شاهد بود سیاه بودند، مردانی از سرزمین حجر و آتش و ما زبان شان را نمی فهمیدیم، اما رفتار شان را...!
مردانی با ریش های بلند، مغزهای کوتاه، باورهای سخت! نام شان عقرب، ملخ، سوسمار بود! لشکری از لجن و پشم و اعتقاد!

آن ها آمدند، آرزوهای من را کشتند، آن ها من را غنیمت صدا می زدند! آن زمان دیگر نادیا نبودم، آن روز دختری بودم با روحی زخمی که از نفس هایم خون می‌چکید، آن روز هیولای ظریفی بودم که با جهان قطع رابطه کرده بودم، در من انسان مرده بود و لاشه ای بودم که حتی مومیایی هزار ساله اش ارزش نداشت، آن روز مرگی بودم در روحی! 

بعد از آن زنی می مرد، زنی حامله می شد، زنی خودکشی می کرد، زنی خودسوزی... زنی هزار رکعت نماز جبر می خواند!
بعد از آن زنانی، از رنج حامله شده بودند، زنانی فقط یک تقویم می شناختند: روز اول تجاوز، روزهای بعد از آن عذاب!

بعد از آن، تاریخ به دو دوره تقسیم شد: قبل از فاجعه ی سیاه - بعد از فاجعه ی سیاه!
بعد از آن زنان فقط یک خیابان را سر راست بلد بودند، خیابان منتهی به بیمارستان بیماران روانی!

بعد از آن زنان فقط یک آواز می خواندند: «ای مرگ کجایی؟ زندگی مرا کشت».
بعد از آن زنان تابوت بودند و کودکان در شکم شان مردگان هزار ساله!
بعد از آن زنان مجسمه ای بودند که وسط شهر برای عبرت تاریخ نصب شده بودند!

آن روز هوا گرم بود، خدا شاهد بود، مردی آمد، من را کشت و باز دعا می خواند تا دوباره زنده شوم!

فرمان اول: انسان ها را بر اساس قومیت یا رنگ پوست شان قضاوت نکن.
.
فرمان دوم: تحت هیچ شرایطی حتی فکر این را هم نکن که انسان ها را ملک شخصی خودت بدانی یا برده خودت.
.
فرمان سوم: از کسانی که تهدید به استفاده از خشونت در روابط جنسی می کنند متنفر باش
.
فرمان چهارم: اگر فکر آسیب رساندن به کودکان به ذهن ات خطور کرد، چهره ات را مخفی کن و به حال خودت گریه کن.
.
فرمان پنجم: آدم ها را به خاطر وضعیتی که با آن زاده شده اند محکوم نکن. چرا خدا این همه همجنس گرا خلق کند که بعدا شکنجه ببینند و تلف بشوند؟
.
فرمان ششم: آگاه باش که تو هم یک حیوانی و به زنجیره طبیعت وابسته هستی. سعی کن بر این اساس فکر و عمل کنی.
.
فرمان هفتم: وقتی انسان ها را بر اساس مدعایی دروغ مورد قضاوت قرار می دهی، انتظار نداشته باش که خودت از مورد قضاوت قرار گرفته شدن در امان باشی
.
فرمان هشتم: اون موبایل .... ات را خاموش کن. حتی تصورش را هم نمی تونی بکنی که این تماس تلفنی ات چقدر برای دیگران بی اهمیت است.
.
فرمان نهم: همه جهادی ها و صلیبیون را با اسم واقعی شان محکوم کن: جنایت کاران روانپریش با توهماتی زشت و تمایلات جنسی عمیقا فروخفته.
.
فرمان دهم: آمادگی این را داشته باش که هر خدا یا هر مذهبی را که این فرمان های قبلی را نقض می کند محکوم کنی.
خلاصه اش اینکه وجدان ات را به الواح مقدس نفروش
.
ده فرمان
کریستوفر هیچنز، منتقد ادبی، روزنامه نگار، ستون نویس برجسته، پادنویس و بالاخره برجسته ترین چهره بی خدایی نوین .

.
.
#ده_فرمان
#کریستوفر_هیچنز
.
#christopherhichens
#atheist #atheism #newatheist

#فرید_ایرانی

#دین و #دانش در بستر نوگرایی ایران


ایرانیان حدود یک قرن و نیم است که با فرهنگ علمی جدید آشنا شده اند و شخصیت های برجسته ای را به علم ارائه کرده اند. اما ایرانیان هنوز نتوانسته اند از نظر علمی موقعیت برجسته و سزاواری را در این قرن نصیب خود کنند. ولی بسیاری از کشورهای دیگر که مدت ها پس از ایران پا به عرصه رشد علمی گذاشتند امروز در موقعیت بسا جلوتر از ایران قرار دارند.

#ژاپن نمونه برتر این کشورهاست. #چین و #هندوستان و #کره جنوبی و مالزی و اخیرا سنگاپور و حتی ویتنام نمونه های جدیدی هستند که توانستند فضای علمی و صنعتی مناسبی را در کشور خود فراهم کنند. راستی چرا ما نتوانسته ایم مانند این کشور ها به یک موقعیت مناسب و آبرومندانه ای در سطح جهان برسیم.

اگر از ابعاد سیاسی و اقتصادی و تاریخی این مسئله بگذریم، می توانیم بگوییم که در ارتباط با رشد علم و تفکر علمی در جامعه ما مقاومت ها و مداخلات زیادی از سوی نیروهای #سنتی و #مذهبی انجام که هم توان جامعه را برای پیشرفت کاهش داده و هم افق رشد و ترقی را محدود داشته است.

در زمانی که ما در ایران نگران غرب زدگی و انحطاط حاصل از علوم غربی بودیم، کره جنوبی مشغول آموزش اولیه در میان شهروندان خود بود.

سی سال پس از پخش کتاب غرب زدگی جلال آل احمد، امروز ما شاهد یک حکومت مذهبی و اقتصادی ورشکسته (سیاستی منفور و منزوی شده) در ایران و یک دولت نیمه دموکراتیک با اقتصادی پیشرفته در کره جنوبی هستیم.

انقلاب 57 در ایران بجز ریشه های اقتصادی و سیاسی و تاریخی آن، اکثر محققان جامعه شناسی و علوم سیاسی اتفاق نظر دارند که اندیشه های انتقادی #جلال_آل_احمد از غرب و افکار #علی_شریعتی در بازگشت به خویشتن یعنی به اسلام اصیل تاثیر بسزایی در رشد اسلام سیاسی در کشور و ظهور انقلاب داشت.

تاسیس دولت اسلامی، دوران جدیدی از حاکمیت مذهبی را به وجود آورده است که در آن بحث ارتباط علم و دین شکل جدیدی را به خود گرفته است در جمهوری اسلامی بحث دین و علم در فضایی انجام می گیرد که عالمان مذهبی در حاکمیت هستند و دانشمندان از امکانات محدودی برای توسعه افکار خود برخوردار می باشند و از مشارکت گسترده در برنامه ریزی های علمی کشور معذور شده اند.

اگر به تاریخ علم نگاه کنیم می بینیم که اولین واکنش ارباب مذاهب نسبت به علم و کشفیات #انکار آنها بوده است. بسیاری از دینداران هر گونه کشف علمی را انکار کرده و در جهل خود استوار باقی ماندند ، آنها کشفیات علمی را دروغی بیش و ابزار فریبی برای جدا کردن مومنان از دین نمیدانند. کتاب سوزی هایشان و یا محدودیت های زیادی که در راه ایجاد مراکز علمی و آزمایشگاهی داشتند از این نمونه است، هم اینها بودند که در گذشته #ابو_علی_سینا، #گالیه، #دکارت و #خیام را به توبه، ندامت و تبعید وادار کردند.

#دین و #علم از دو سنخ متفاوت اند، قواعد یکی مبتنی بر #اخلاق و آن دیگری بر #عینی است، دین از #یقین آغاز می کند و به یقین مطلق می رسد در حالی که #علم از #شک آغاز کرده و به #یقین_مشروط می رسد.

#دین به عنوان یک جهان بینی کامل دیگر حضور فعالی در زندگی انسان غربی ندارد و بسیاری از ادعاهای خود را نسبت به توضیح جهان فیزیکی و قانونمندی های حاکم بر آن به دست علم سپرده است. پس از تفوق و برتری نهادهای علمی بر کلیسا و دو قرن پیشرفت های علمی ، ما در آستانه عصری قرار گرفتیم که آگاهی بیشتری نسبت به محدودیت ها و توانایی های دینی و دانشی بدست آورده ایم. ما باید انتظار خود را از دین و دانش محدود به توانایی ها و لیاقت های آنها بکنیم و از هر یک بیش از آنچه در چنته داریم بطلبیم. امروز ما باید انتظارمان را از #علم و هم از دین بیشتر از آن بکنیم که حاضر به پاسخ گویی هستند.


نوشته دکتر علی اکبر مهدی استاد دانشگاه های اوهایو

👨‍👩‍👧 یک سخن کوتاه با پدران و مادران نوین سرزمین ایران؛

ما نباید نسبت به مسائل دید ارزشی داشته باشیم .

دید ارزشی ریشه در بچگی ما دارد و بچه تا قبل از اینکه با "تعبیرها" و "تفسیرها"آشنا شود برای خودش هویت روانی واحدی ندارد!!!
ولی وقتی پدر و مادر کارهایی که بچه انجام میدهد را به فلان ارزش یا بی ارزشی تفسیر میکنند و به ان کارها برچسب میزنند با همین برچسب ها نیز ان کارها را توجیه و توصیف میکنند که این توصیفات در حافظه بچه ثبت میشود
و کودک از مجموعه این توصیف ها یک منِ "موهوم" یا "هویت روانی کاذب" برای خودش ایجاد میکند!
مثلا کودکی در هندوستان وقتی که ببیند به گاوها احترام بگذارد همه تشویقش میکنند و مورد تمجید قرار میگیرد ناخواسته برچسب ادب در پدیده یا احترام به گاوها به عنوان ارزش در شخصیت روانی او ثبت میشود!
و دیگر همه چیزی را با این قالب فکری خواهد دید و خواهد سنجید !
یعنی این شخصیت روانی برای بچه در حکم یک عینک کار میکند و اجازه نمیدهد هیچ حقیقتی که مغایر با ان باشد به مغز او ورود کند!!!

٭ ما برای درک حقایق ناچاریم که این عینک یا فیلتر عجیب و غریب و البته مزخرف را برداریم

✅ @ThoughtTruth

«ببین، به یک حیوان نگاه کن، به یک گربه، سگ، به یک پرنده یا یکی از حیوانات درنده عظیم الجثه باغ وحش، به یک پوما یا زرافه نگاه کن،
نمی توانی چیزی جز صداقت در وجود آنها ببینی. هرگز اضطرابی ندارند. همیشه میدانند چه کار کنند و نسبت به هم چگونه رفتاری داشته باشند، چاپلوسی هم نمی کنند و مزاحم کسی هم نمی شوند، تظاهر نمی کنند، هر چه باشند همان می نمایند، عیناً مثل سنگ ها، گلها و یا ستاره های آسمان، قبول نداری؟»

#گرگ_بیابان
#هرمان_هسه
#ص172_173

وقتی گالیله را برای استغفار کلیسا پسند به محاکمه می‌بردند، تمامی پیروان و شاگردانش با دلهره و اضطراب در پشت درب‌های بسته مدت‌ها به انتظار صف کشیده بودند که استادشان، بزرگشان و رهبر فکری‌شان علی رغم فشارهای طاقت فرسای ارشادی داخل دادگاه، سربلند و سرافراز با گام‌های استوار پای به بیرون نهد و بگوید " زمین هنوز می‌چرخد..." اما دریغ که استادِ سرافکنده و پژمرده، رنجور از فشارهای تحمل کرده، سر به زیر از ابراز آنچه که خود هرگز به آن ایمان نداشت، آرام و آهسته با قرائت استغفارنامه برای همه آنچه که بر خلاف عقیده‌ی کلیسا تا امروز گفته بود پرداخت...
آنچه برای پیروانش مانده بود یاس بود، و سرشکستگی... از شاگردان یکی فریاد زد: "بیچاره ملتی که قهرمانش را از دست بدهد" و برتولت برشت از قول گالیله چه زیبا می‌گوید: "بی‌چاره ملتی که به قهرمان نیاز داشته باشد."
از کتاب «جامعه شناسی خودمانی»، حسن نراقی