ذکر جمیل معجزه به میان آمد. در فلسفه‌ی غرب اشکال‌های هیوم به معجزه هنوز کاملا سرزنده و محل بحث‌های فراوان است. در این مقاله‌ی اخیر 👆 نویسنده می‌کوشد شباهتی میان معجزه با نظریه‌های علمی «نابهنجار» (anomalies)، که با پارادایم مسلّط علمی نمی‌خواند، برقرار کند و سپس نتیجه می‌گیرد همان‌طور که پذیرش نابهنجارها در تاریخ علم در مواردی موجّه بوده و بلکه موجب تحول در پارادایم‌های علمی شده، باور به معجزه نیز می‌تواند تحت شرایطی معقول باشد. نسخه‌ی شخصی خودم را ضمیمه کرده‌ام که زیر بخش‌های ـــ به نظرم ـــ مهم(تر) خط کشیده‌ام شاید به سرعت مرور مقاله کمک کند.