عیب نداࢪه، عیب نداࢪه ڪه بـࢪاۍ مـن نیستـے مینـھو
همیـن ڪه باشے ڪافـیه .
نمـیدۅنـم چیڪاࢪ ڪࢪدۍ ڪه خنـده پاڪ نمـیشه از ࢪوۍ لـب هام .
سـختہ ڪه بہ یـاد نیاࢪۍ آخࢪین باࢪ کِۍ از تہ دل خنـدیدۍ و خوشحـال بـودۍ، سـختہ اصلا ندونے خوشحـالے چه حسـے داࢪه ؛
ولـے مـیدونے چـۍ قشنـگہ؟ اینڪه ڪاࢪۍ مـیڪنی جوࢪۍ از تہ دل بخنـدم و خوشحـال باشـم ڪه یـادم نیـاد ناࢪاحتے چہ شڪلے بـوده .
دلـم مـیخـواد وقتـے ڪنـاࢪمے زمـان ࢪو متـوقف ڪنم و تـا ابد تـوۍ همـون لحـظہ زندگـے ڪنم ؛
ھࢪچنـد ڪه گـاهے مـیتࢪسـم از اینـڪه بودنـت خوابـے بیـش نبـاشہ .
نـاࢪاحت ڪننده اسـت ڪه هیچوقـت اجـازه نداشتـم ببوسمـت ۅ بـاید جـلوۍ خـودم ࢪو بگیـࢪم تـا بہ جـای چشـمانت بہ لـب هـای بوسـیدنی ات خیࢪه نشـوم امـا مینـهو، بࢪاۍ مـن این هـم اشڪالـے نـداࢪه .
خواسـتم بدانـے جیسـونگے ڪه دࢪ حـال غࢪق شـدن تـوۍ باطـلاق دࢪد هـایش بـود ࢪو تـو نجـات دادی مینـهو ؛
ڪاࢪۍ ڪࢪدۍ شـبیه بہ بچـه هـا ڪناࢪت بخـنده ۅ احـساس زنـده بـودن بڪنہ .
لطـفا بمـون ڪنـاࢪم ،
اجـازه نـده دوبـاࢪه غࢪق بشـم تـوۍ تـاریڪے
بـزاࢪ ایـن جیسـونگ، ڪناࢪت بـا تمـام وجـودش خوشحـال بـاشہ پیـرمرد ~
《بࢪاۍ او
بࢪاۍ چشـم هایش》