ریاضی زندگی

کاش ریاضی زندگی را بر ما آموزش می‌دادند.
در نیمکتِ مدرسه سوختیم، ساخته شدیم؛ رنگ زدیم و آموختیم.
پَر کشیدیم، سایه شُدیم، قلم گرفتیم، نوشتیم و خواندیم.
تمام کردیم و به پایان رساندیم.

ولی کمتر کسانی بودند؛ که کنارِکاغذ، قلم و کتاب به ما‌ درسِ زندگی بدهند.
کاش کنار الجبر، لوگاریتم و حساب؛ ریاضیی ساده‌ی زندگی را نیز یادمان می‌دادند.
همیشه شنیدیم و گفتیم، یک با یک دو می‌شود و چهار جمع چهار هشت است.
هر جمع و منهایی با صفر دو‌باره همان صفر است.
این‌ها را گفتیم، شنفتیم،خواندیم و نوشیتم.
کمتر کسانی بودند که بگویند:
فرزندم صبر جمع توکل سعادت است.
هر خیری منفی ایمان، منعدم می‌شود.
ایمان جمع یقین، ضربِ تلاش و تقسیمِ جامعه؛ مسببِ احیائی دین است.
جزرِ تلاشِ تو با توکل آخر ثمر می‌دهد.

هرچند دیگر ساکن نیمکتِ مدرسه نیستیم.
تا که هستیم و هستند که بخوانند و بدانند؛
ریاضیی زندگی را به خود و دیگران برسانیم.
بدانیم، بگویند و بخوانیم.
تا هستیم، و هستند و دنیایی هست؛  لطفِ حق بر درِ خلق، ماندنی‌ست.
تلاش، صبر و بُردباری‌ را با لطفِ حق آشنا سازیم؛ که این مِهرِ میانِ خالق و مخلوق بَهره‌ی بس گوارا دارد.

✍نفیسه سادات

📝🌺@Zanan_danishwarislam12