یه وقتایی روح که خسته بشه سردرگم بشه..
دل میگیره...
دل که بگیره حالا دیگه مگه رهامیشی از زندونِ غمِ ناتموم؟..!
دل میگیره و هی چشات میشه تَر‌‌...
چشات میشه تر و هی نفسات تلخ مزه میشه..
اونقد تلخ که تُندیش میسوزونه راه گلورو...!
کم کم نفس تلخ به شمار میوفته...
اشک بی شمار میشه...
خنده منفیِ صفر میشه...
و می‌ماند چشمی تلخ،نفسی گرفته،قلبی خیس از اشکِ بغض آلود...!
=)❤️‍🩹