ابو زینب، محمد بهرامی

این روزها مرتب از برخی دوستان فیسبوکی می‌خوانیم که می‌گویند: «به جای لعنت فرستادن به فلان کافر و مشرک و دین‌ستیز، مثلا کنفرانسی ترتیب دهید و بیدارگری کنید و پیامبر را معرفی کنید و...».

در این که باید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به مردم معرفی شوند و راه و سنت شان شناخته و دنبال شود، تردیدی نیست؛ اما از سخنان برخی از این دوستان کراهت و زشتی لعنت کردن به کافران دانسته می‌شود که ما مخالف این دیدگاه خطرناک هستیم.

لعن و نفرین کافران و ظالمان به گونه‌ای عام، منهج قرآنی و وجیبه‌ی شرعی است و مخالفت با آن اشتباه و غلط و مخالف دیدگاه علما و اندیشمندان اسلامی است.

مگر این مردم قرآن را نمی‌خوانند و نمی‌دانند که الله متعال در ده ها مورد کافران را لعنت و نفرین کرده است؟!

مگر سنت و احادیث پیامبر را مرور نکرده اند و نمی کنند که بارها کافران لعن و نفرین شده اند؟!

مگر کتاب های علمای مسلمان را نمی‌خوانند که در آن‌ها به هزاران بار به کافران لعنت و نفرین فرستاده شده است؟!

آیا این مردم از الله و پیامبر به انسان‌ها دلسوز تر و از تمام علمای اسلامی، دانشمندتراند و یا این که عقیده‌ی ولاء و براء در نزد شان کم‌رنگ شده است و جوگیر شده اند؟!

درست است که نباید به لعن و نفرین اکتفا شود و باید پوز محاربان با الله و پیامبر به خاک مالیده شود، اما لعن و نفرین کافران به گونه‌ی عام نیز کاری است و مزد و پاداش دارد.

ابوزینب محمد بهرامی

کفرگویی محمد قومانی

محمد قومانی، عضو دفتر سیاسی حزب النهضه (به رهبری راشد غنوشی) پنجشنبه‌ی گذشته، ۳۰ آگوست ۲۰۱۸ در تأیید سخنان رئیس جمهور تونس و رد واکنش‌های مسلمانان، گفت: «این دیدگاه که نصوص قرآن قطعی است، دیدگاهی سنتی است و با نظریات جدید هرمنوتیک سازگاری ندارد».
او به نظریه‌ی «النص المفتوح/متن باز» اشاره دارد که برخاسته از نسبی‌انگاری حقایق است.

در ادامه افزود: «مسئله‌ی مساوات میان زن و مرد در میراث، به گونه‌ی عام، مشروع و قابل بررسی است... و برای نص قرآنی "للذکر مثل حظ الأنثیین/پسر دو برابر دختر میراث دارد" قرائت های جدیدی ارایه شده است که نمی پذیرد زن نصف مرد میراث داشته باشد».

یادداشت: سخنان این مردک مخالف نصوص قطعی قرآنی و سنت و اجماع تمام امت و کفر محض است؛ این مردک هرچند خود را به حزبی اسلامی منسوب می‌داند، سخت سکولار و بی دین است.
بنده تا سخنان این آدم را به گوش‌های خود نشنیدم، باور نمی‌کردم که ممکن در حزب النهضه چنین سکولارهای چندآتشه و سرسختی وجود داشته باشد.

ابوزینب محمد بهرامی

برخی از انسان‌ها در دنیای ما این‌گونه اند:
اگر ده انگشت خود را برای شان شمع کنید و سپس یکی از آن‌ها خاموش گردد، آن نه انگشت را فراموش کرده و به همین یک انگشت گیر می‌دهند!

کسی که با الله راست و صادق باشد، سخنان و فعالیت‌هایش مؤثر می‌افتد؛ برای همین سخنان سلف با آن‌که کم بود، اثر و برکت بسیار داشت و دارد و سخنان متأخرین با آن‌که بسیار است، اثر چندانی ندارد.
♢ عبدالعزيز الطريفي ♢

ترجمه شده با همین قلم

خوشا به حال مخلصان!

اگرچند اعمال کمی داشته باشند، سایه‌ی رحمت این آیت آنان را فرا می‌گیرد: «والله یضاعف لمن یشاء/ الله پاداش کسانی را که بخواهد چند برابر می‌دهد»!

بدا به حال ریاکاران!

هرچند اعمال بسیار داشته باشند، این آیت آن‌ها را نابود می‌کند: «لن يتقبل منكم/ هرگز از شما پذیرفته نمی‌شود»!

🔹 د. إياد قنيبي 🔹

تراژدی غنوشی!

تراژدی و فاجعه‌ی غنوشی در روشن‌ترین صورت آن، پس از بیانیه‌ی واضح و رسواکننده‌ی سبسی، پدیدار و آشکار شد. چندی پیش سبسی به صراحت بیان داشت که تونس دولت مدنی/دموکرات و مردمی است و به دین و قرآن هیچ رابطه و پیوندی ندارد.

غنوشی سخنان سبسی را در مقاله‌ای طولانی و سخیفانه و سبک‌سرانه، پاسخ گفت؛ پیام و چکیده‌ی این مقاله‌ی خسته‌کننده این بود: «گفتمان گفتمان! توافق توافق!»
اما اگر کسی بگوید: «تونس دولتی اسلامی است و ما هیچ پیوندی با قانون اساسی و دیگر قوانین نداریم. قانون اساسی ما قرآن و شریعت اسلامی مرجع قانونی ماست» پاسخ غنوشی چه خواهد بود؟!

آیا همچنان می‌گوید: «گفتمان گفتمان! توافق توافق»؟!
یا این که با واکنش آتشین این پیشنهاد را به نام فکر تروریستی و تکفیری به گونه‌ی روشن و آشکار رد و نقد خواهد کرد؟!

نیازی به گمانه‌زنی نداریم. غنوشی عملا این سخنان را در مقاله‌ی یاد شده گفته است. افزون بر آن از دولت و نیروهای تونسی خواسته است کسانی را که به سبسی در شبکه‌های اجتماعی هجوم آورده و بی‌ادبی کرده اند، مجازات کند!!!

پرسش این جاست که: در حقیقت چه چیز در نزد غنوشی «مقدس» به حساب می‌آید؟! و چه کاری باعث می‌شود تا غنوشی نسبت به آن غیرت و حساسیت نشان دهد؟!

* عنوان مقاله‌ این بود: «لقاء باریس: الدروس والتحدیات/ دیدار پاریس: درس‌ها و چالش‌ها». الله ما را از غوغای مدافعین و توجیه کنندگان عملکردهای غنوشی و حزبش در حفظ و پناه خود داشته باشد!

نویسنده: دکتر محمد الهامی

مترجم: ابوزینب محمد بهرامی

کسی که به بدزبانی در نهان عادت کرده باشد، در علن نیز خود را از آن حفظ کرده نمی‌تواند.
شیخ عبدالعزیز طریفی

هسته‌‌های مجد و عظمت امت اسلامی

الله متعال هرکدام از مرد و زن به نوعی با کوتاهی‌ها و ناقصی‌هایی آفریده است که زن و مرد با در کنار هم بودن آن‌ها را جبران کرده می‌توانند. بنابراین زن و مرد مکمّل یکدیگراند نه رقیب یکدیگر. مانند رابطه‌ی قلب و شُش‌ها نسبت به جسم. زمانی که اسلام به هرکدام از مرد و زن حقوق و مکلفیت‌هایی تعیین کرده است، به این رابطه‌ی تکاملی نیک عنایت داشته است.

بسیاری از زن و شوهرها به فرزندان خود به چشم «دکور» شخصی می‌بینند (و فرزندان شان نقش تزیینی را برای شان بازی می‌کنند) و هدف و غایتی والا در پشت عملیه‌ی زاد و ولد وجود ندارد. برای همین، دیری نمی‌پاید که پدر و مادر فرزندان خود را بار دوش خود و مانع اهداف و اغراض شخصی‌ای چون خوش‌گذرانی و خودنمایی در میان دوستان در شبکه‌های اجتماعی می‌پندارند. در نتیجه، فرزندان به فرهنگ حاکم و غالب و جنگ فکریِ اخلاقی واگذارده و تسلیم داده می‌شوند.

فرزندان تان والاترین هدف تان باید باشد؛ با تربیت سالم فرزندان خود می‌توانید به معنای واقعی کلمه، جایگاه خود را تثبیت کنید؛ فرزندان تان صدقه‌ی جاریه‌ی شما پس از مرگ شما هستند و بی توجهی به آنان، همانند تیشه‌ای است که بر ریشه‌ی اهداف پیش گفته زده و کوبیده می‌شود. الله متعال می‌فرماید: ﴿قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ/ بگو: زیانکاران واقعی کسانی هستند که (عُمر و جان) خود را (به سبب گمراهی، و حتّی عمر و جان اهل و عیال) و وابستگان خود را (با گمراهسازی)، در روز قیامت (هدر دهند و) زیانبار کنند. هان! زیان آشکار واقعاً همین است.﴾ [الزمر: ١٥]

استوارترین و اساسی‌ترین پناه‌گاه و پایگاه جامعه، خانواده است؛ برای همین، تمام تلاش دشمنان ما این است که این پایگاه و پناهگاه را نابود کنند. با این همه، ما می‌توانیم خانواده‌های خود را حفاظت و حراست و تقویت کنیم و آن‌ها را هسته‌های مجد و عظمت امت اسلامی قرار دهیم. بدون آن که تیرهای دشمنان ما کم‌ترین آسیبی به ما زده بتواند. ما خود اگر پیوندها و روابط خانوادگی خود را با اسلام و آموزه‌های اسلامی راست و استوار نکنیم آسیب‌هایی به خود وارد می‌کنیم که دشمنان ما از آن ناتوان هستند!

نویسنده: دکتر اِیاد قُنیبی (حفظه الله)

مترجم: ابوزینب محمد بهرامی

اطلاعیه!

به اطلاع دوستان و برادران رسانیده می‌شود که قرار است فردا ("رأس" ساعت ۱۰) صبح به هدف دید و بازدیدهای عیدی در «مرکز علوم قرآنی تابش نور» (تحت سرپرستی استاد مفتی عبد الرحمن احراری) گردهم آییم و دمی کنار هم باشیم!

آدرس: هرات، فلکه‌ی بیست و نه حمل، صادق۱۱، آخر جاده، جنب تالار ستاره‌ی آسیا، مرکز علوم قرآنی تابش نور.

زمان: از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۱۰:۳۰ صبح.

محبوب دل‌ها فرمودند:

«إن لكل قوم عيد وهذا عيدنا/ هر قومی از خود عیدی دارند و امروز عید ماست»!

به یاد داشته باشید که در این عید به نص احادیث رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) چهار روز عید داریم. برخلاف عید فطر که یک روز بیشتر نیست.

رسول الله(صلى الله عليه وسلم) مى‌فرمایند: «يوم الفطر ، ويوم النحر ، وأيام التشريق ، عيدنا أهل الإسلام ، وهي أيام أكل وشرب/ عید فطر، روز قربانی و ایام تشریق، روزهای عید ما مسلمانان است». (به روایت احمد، وابو داود، نسائي، ترمذی، الحاكم؛ این روایت را شیخ آلبانی صحیح دانسته است)

ابوزینب محمد بهرامی

عید بر همگان مبارک باد!
الله طاعات و عبادات من و شما را بپذیرد!

از چند سال بدین سو برخی از دوستان، بدون در نظر گرفتن معیارها و ضوابط علمی و شرعی، در شبکه‌های اجتماعی تبریکی گفتن عید را پیش از حلول عید و حتا پیش از نماز عید «تحریم» می‌کنند!

یادآوری چند نکته را در این باب ضروری می‌دانم.

اولا، نباید امور عادی را با امور عبادی خلط کرد. اصل و قاعده در امور عبادی، توقف و تحریم است و نباید بدون سند شرعی کاری را انجام داد. اما در امور عادی این قاعده برعکس است و اصل اباحت و جواز است و کسی که منع و تحریم می کند باید سند داشته باشد. اما این دوستان این قاعده را اصلا در نظر نمی گیرند. تبریک گفتن عید هم مسئله‌ی عرفی و عادی است و هدف آن، تقویت و تحکیم محبت و دوستی و روابط مسلمانان با يكدیگر است. کسانی که تبریکی گفتن را پیش از وقت تحریم می کنند هیچ دلیلی ندارند. غافل از این که تحریم و تحلیل حق الله است و باید در این باب خیلی احتیاط شود.

ثانیا، درست است که بر مبنای یک روایت که امام احمد سند آن را تایید کرده و جید خوانده است، صحابه پس از نماز عید به یکدیگر تبریکی می دادند و این عمل بهتر است. اما چنانچه گفته شد این مسئله از مسایل عادی و عرفی است و اصل بر جواز است و تحریم به این چیزها ثابت نمی شود.

ثالثا، فتوای این دوستان مخالف فتوای علما و مجتهدان بزرگ جهان اسلام نیز می باشد. علامه شیخ عثیمین و شیخ صالح منجد و دیگر علما همه به این نظر اند که تبریکی گفتن از امور عرفی و عادی است و پیش از نماز و پس از نماز جایز و بدون اشکال است.

ابوزینب محمد بهرامی

فضایل و آداب عید قربان

فضایل عید قربان

عید قربان یا یوم‌النحر/روز قربانی (روز دهم ذی الحجه)، روز بزرگ و با فضیلتی است؛ تا جایی که برخی از دانشمندان اسلامی، بر بنیاد حدیثی که خواهد آمد، این روز را از روز عرفه نیز پرفضیلت‌تر می‌شمارند. پیامبر (صلی الله علیه وسلم) می‌فرمایند: «همانا بزرگ‌ترین و با فضیلت‌ترین روز در نزد الله (تبارک وتعالی) روز نحر و روز قرّ است». (این حدیث را ابو داود روایت کرده و شیخ آلبانی صحیح دانسته است). روز نحر، روز دهم ذی‌الحجه و روز قرّ، یازدهم ذی‌الحجه است.
این روز، به تعبیر قرآن کریم «یَوْمَ الْحَجِّ الأکْبَرِ/ روز بزرگ‌ترین حج» است. چرا که بسیاری از مراسم و مناسک حج در این روز انجام می‌شود. حاجیان در همین روز از مزدلفه به منا برای زدن جمره می‌روند و سپس سرهای خود را می‌تراشند و قربانی می‌کنند و به طواف افاضه می‌پردازند و باز پس به منا می‌روند.
بر مبنای برخی از تفسیرها، الله متعال به این روز سوگند خورده است: ﴿وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ/ و سوگند به جفت و تک﴾ [الفجر: ٣]. عبد الله بن عباس (رضی الله عنهما) می‌گوید: «جفت، روز قربان و طاق، روز عرفه است».

آداب عید قربان

١- تکبیر گفتن در خانه‌ها، راه‌ها، بازارها و به ویژه پس از نمازهای جماعت. نباید تکبیر را به پس نمازهای جماعت منحصر و محدود کرد. بلکه در همه حال و همه جا خوب است تکبیر را ورد زبان خود کنیم. تکبیر تا عصر روز چهارم ادامه دارد. تکبیر این گونه است: «الله أکبر الله أکبر، لا إله إلا الله، والله أکبر الله أکبر ولله الحمد».
٢- غسل و پوشیدن لباس‌های زیبا و آراستن خود و استفاده از عطر.
٣- نماز عید و استماع خطبه.
٤- تبریک گفتن عيد به یکدیگر. همان‌گونه که صحابه این کار را می‌کردند و به همدیگر می‌گفتند: «تقبل الله منا ومنكم/ الله از ما و شما بپذیرد» و این عبارت در میان ما نیز شایع است و به یکدیگر می‌گوییم: «طاعت‌ها قبول». البته باید یادآور شد که لزومی ندارد همان تعبیر اصحاب را استفاده کنیم. چرا که این مسایل عرفی است و هر جمله و تعبیری که مطلوب با آن حاصل شود و در میان مردم شابع و عرف باشد، همان استفاده شود.
٥- قربانی کردن برای کسی که توانایی آن را دارد.
٦- از آن جایی که روزهای عید قربان، روز اول تا چهارم، روزهای بزرگ و مبارکی است، چه زیباست تا آن ها را به غفلت سپری نکرده و همان گونه که رسول الله این روزها را روزهای ذکر نامیده اند، در این روزها به کارهای شایسته و نیکو، از جمله دید و بازدید، مبادرت بورزیم و به ذکر و یاد الله مشغول شویم.
البته چند مشکل جدی در دید و بازدیدهای عید دیده می‌شود که در زیر بدان‌ها می‌پردازیم.
اول این که این دید و بازدیدها، معمولا به خاطر الله و مخلصانه نیست و شکل عرف و عادت را به خود گرفته است. می‌دانیم که با دانش و بینش می‌توانیم تمام کارهای روزانه‌ی خود را به عبادت تبدیل کنیم. هدف از این دید و بازدیدها باید صله‌ی رحم و تقویت روابط ایمانی و امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به یکدیگر و چیزهای مانند این ها باشد.
ثانیا، عادتا مردم به خانه‌ی کسی می‌روند که او نیز به خانه‌ی آنان بیاید و از رفتن به خانه‌ی کسی که به عیدی شان نیاید، اجتناب می‌کنند. و این امر مخالف احادیث است و صله‌ی رحم گفته نمی‌شود.
دیگر این که این دید و بازدیدها، در مواردی خیلی گسترده شده است. برخی از دوستان و برادران دوست دارند هرکسی را که روزی دیده اند و شناخت هرچند نسبی با او دارند، در روزهای عید ببینند و به خانه‌ی شان بروند. البته این امر اگر مقدور باشد کار خوبی است. اما روشن است که روزهای عید محدود است. برای همین دوستان، دید و بازدیدها را بسیار سطحی کرده اند و به مجرد این که به خانه می‌آیند، نا نشسته بر می‌خیزند. احیانا به خانه هم نمی‌آیند و برای پسر خانواده می‌گویند: به پدر خود بگویید که فلانی آمده بود!
این کارها بسیار آزار دهنده است! باید فکری به حال خود بکنیم. چه معنا دارد؟! مگر نه این است که این دید و بازدیدها برای اهداف و اغراضی مشروعیت یافته است؟! پس بهتر است تمرکز ما بیش‌تر به اهداف باشد.

ابوزینب محمد بهرامی

فلسفه‌ی عید و شادمانی در آن👆