غزل

احوال مې واخله یه پرحال مې پاملرنه وکړه
یواري راشه له نژدې نه مې لیدنه وکړه

چې رانه تللئ یې له مانه به وي څه جوڔسـوي
بي غَوْره یاره ته مې یوځلي پوښتنه وکڔه

بیابه مې غواڔي په ژڔاوخت به وې تیردرباندي
په یووصال مې درنځورزڔه درملنه وکڔه

هیریږي نه په خیال اَوفکرکي مې تل اُوسیږي
کنې داستادهیریدلومې څه څه نه وکڔه

لپې مې پورته کڔلي ستادوعامې وغوښتله
ستادیوه دیدن آرزومې له څیښتنه وکڔه

مه مې پریږده دخپل بلاهجران په خوله کې مه ځه
پرمادي نورهم دحضورڅه پیرزوینه وکڔه

چې اَخیري وارمې په زڔه کې ورکڔوځای هغه ته
رحماني آشنا آول ځل مې تیروتنه وکڔه

قاري رحماني آشنا