اما میدونید چیزی که ازارم میده چیه؟
اینکه عزیزانم که تو خانواده پدریم بزرگ نشدن اینطوری نیستن
خیلی از شماهاهم اینطور نیستین
به اندازه ای که احتیاج دارید سنگ دل و سلیطه نیستین
و وقتی کسی دربارتون حرف نامربوطی میزنه خیلی بهم میریزید
این واقعا عادیه
اما من رو ازار میده
من احتیاج دارم عزیزانم به نظر من اهمیت بدن
چون این منم که میشناسمشون
این منم که ساعت های زیادی از عمرم رو صرف کشف و شناختن خوبی ها و بدی هاشون کردم
منم که نظرم باید ارزشمند باشه چون نظر من مستنده
نه یک جمعیت کم هوش بیکار که دور هم جمع میشن و درباره بقیه حرف میزنن
واقعا ادمی که وجود خودش انقدر بی ارزشه چرا باید نظرش برای شما مهم باشه؟
خواهش میکنم روی این قضیه کار کنید
و اجازه ندید عو عو سگان و عرعر خران بیشتر از صدای عزیزانتون تو سرتون بمونه