☢️رنجنامه بی پایان تبعیض☢️
به بهانه فرا رسیدن 8 نوامبر سالروز کشف اشعه X و روز جهانی رادیولوژی
روزی که در تقویم ملی کشور ما جایگاهی ندارد.
در این روزها که تمامی کادر بهداشتی و درمانی خصوصاً کارکنان خدوم و زحمتکش بیمارستان‌ها با جان فشانی و ازخودگذشتگی به عنوان سربازان خط مقدم مبارزه با بیماری کرونا شبانه روز در حال ایثار و خدمت رسانی به مردم و بیماران در معرض خطرات و صدمات هستند.اما در این بین ایثارگرانی نیز هستند که چون فرزند نامشروع از بدنه وزارت بهداشت جدا مانده و هیچ جایگاهی در این وزارتخانه عریض و طویل بهداشت و درمان و آموزش پزشکی برایشان وجود ندارد ، جان برکفانی که اگر نباشند به جرأت می‌توان گفت کار تشخیص و درمان ابتر می‌ماند .ایثارگرانی که نه امروز و در بحران کرونا ، بلکه به تناسب شرایط و ابزار کارشان سال‌هاست در حال جانفشانی هستند.
آنها نه پزشک هستند و نه پرستار . نه در سازمان نظام پزشکی جایگاهی دارند و نه در سازمان نظام پرستاری مدافعی !
نه رسانه ای دارند و نه تریبونی که از آن فریاد مظلومیتشان به گوش برسانند .
آنها ایثارگرانی هستند که خطرات پرتوهای یونیزان را در هرکشیک کاری خود به جان خریده اند ، در بحران کرونا در خط مقدم دفاع از سلامت با کمترین امکانات و تجهیزات دیده‌بان سلامت لقب گرفتند و سلامت خود را فدای سلامت جامعه کرده‌اند تا شاید مرهمی باشند بر آلام دردمندان.
زخمها خوردند از تبعیض و بی‌توجهی،
اما بی مهری و نادیده گرفتن کادر رادیولوژی و پرتونگاری در سطوح مختلف این رشته توسط وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی از مسئولین مربوطه و متولیان سلامت زخمی است که فراموش کردنش به آسانی نخواهد بود ، اگر چه خوب میدانیم که همکاران ما با خدا معامله کرده اند و در راه خدمت به مردم کوتاهی نخواهند کرد .
کارشناسان علوم پرتونگاری و به اصطلاح بالا دستانشان تکنیسین‌های رادیولوژی کار با پرتوهای نامرئی ایکس را برای تشخیص بیماریها به کار می‌برند اما آنچه نمایان شده این است که خود آنها نیز چون اشعه ایکس در چشم مسئولین نامرئی شده‌اند .
در بحران کرونا که با حجم بی‌سابقه‌ای از درخواست های تصویربرداری و خصوصاً سی تی اسکن ریه مواجه هستیم که با کمترین میزان نیرو در مراکز تصویر برداری و عدم رعایت استاندارهای لازم ، نه تنها موجب افزایش دوز جذبی پرسنل گردیده بلکه با روندی که در پیش داریم ، دوز جذبی جامعه و به تناسب آن ها صدمات جبران ناپذیر ناشی از افزایش پرتوگیری در سال‌های آینده را شاهد خواهیم بود .
بی توجهی مسئولین نسبت به این قشر مظلوم به حدی است که این رشته تنها رشته ای از علوم پزشکی و پیراپزشکی ست که از هر گونه جایگاه و مرجعی برای رسیدگی به مشکلاتشان در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی محروم می باشند .
علیرغم تلاش انجمن علوم پرتونگاری ایران در چند سال گذشته جهت ایجاد دفتر پرتوهای تشخیصی درمانی ویژه کارشناسان در بدنه وزارت بهداشت متاسفانه تاکنون این پیگیری ها از طرف مسئولین مسکوت مانده ، قطعا سرمنشا اکثر مشکلات جامعه پرتونگاری عدم تشکیل همین دفتر در وزارت بهداشت و درمان بوده . عدم رعایت استاندارد ها در جذب نیروی انسانی در مراکز تصویربرداری ، تبعیض در پرداخت ها و پاداش ها ، عدم در اختیار دادن تجهیزات حفاظتی مناسب و لازم در بحران کرونا ، عدم تقدیر از این ایثارگران حتی به صورت لسانی از جانب مسئولین وزارت بهداشت و درمان و دانشگاه‌های علوم پزشکی تابعه از این قشر ،
برون سپاری های غیرقابل توجیه و بدون رعایت استاندارهای لازم و.......
گوشه ای از مشکلات و نگرانیهای این قشر بوده و به جرأت می‌توان گفت انگیزه و رضایت شغلی آنها را مخدوش نموده . وجود دفتر و یا واحدی جهت رسیدگی به مشکلات کارشناسان پرتونگاری و بررسی نیازمندی‌های آنها حداقل درخواست این قشر زحمتکش بوده اگرچه این مسائل بارها و بارها با وزیر و معاونان محترم ایشان به صورت مکتوب درخواست گردیده صدها نامه فرستاده، صد راه نشان داده اما یا نامه نمی خوانند یا....... اگرچه پرتونگاران شریف حوزه تصویربرداری بر عهد خود در جهت خدمت به مردم و بیماران ذره ای دریغ نخواهند کرد اما "مسئولین محترم بدانند برای رسیدن به حقوق مسلم و بدیهی خود هرگز کوتاه نیامده و تارفع این بیعدالتی صنفی و اجتماعی، مشکلات را با جدیت پیگیری خواهیم کرد. .
آرزوی سلامتی برای تمامی مدافعان سلامت خصوصا همکاران ایثارگر پرتوکار را دارم به امید گذر از این بحران که با سوء مدیریتهای درون سازمانی اینچنین گریبان کادر بهداشت و درمان کشور را گرفته است آرزوی سلامتی و عزت بیشتر دارم.
با احترام فراوان:
لیلی پیرمحمدی_ کارشناس رادیولوژی
/روزنامه اعتماد
https://t.me/joinchat/AAAAAERXe6CnQrQ43w-msg
