جلسه‌ی پیش به تراپیستم گفتم من دارم زندگیمو میکنما، ولی هنوز غمگینم. گفت طبیعیه، تو سوگواری، ولی باید غمگین باشی و درس بخونی، غمگین باشی و غذا بخوری، غمگین باشی و اینستاگرامتو اسکرول کنی، غمکین باشی ولی بخوابی. مهم اینه خودتو محبور کنی همه‌ی این کارها رو با وجود غمگین بودن انجام بدی چون این حس بد چند ماه دیگه میره ولی عواقبش باهات میمونه. عواقبش میشه درس افتاده، هیکل بهم ریخته، زندگی نامرتب.