آستانه_فارسی

#فرقه_های_منحرف

▪️به او ستم نکنید "جنایت نسبت به ابوهریره"

ابوهریره رضی الله عنه قریب به چهار سال پایانی حیات پیامبر خدا ﷺ ، در خدمت ایشان بوده است ، تعدا احادیثی که خود وی به تنهایی از پیامبر خدا ﷺ روایت کرده است از 42 حدیث بیشتر نیست ، به جز این احادیث هر حدیث دیگری را که روایت کرده باشد ، یک یا دو صحابی دیگر نیز همان حدیث را روایت کرده اند و شاهد این حدیث بوده اند.

آیا برای دو رفیق صمیمی غیر منطقی است که در مدت چهار سال رفاقت چهل و دو سخن ویژه از یکدیگر نقل کنند؟
(پس) این برای ابوهریره شایسته تر است ، چون او در مدت این چهار سال ، خود را برای همنشینی تام با پیامبر خدا ﷺ ، و اخذ و حفظ احادیث وی مشغول کرده است ،همان طور که خودش می گفت : ای مردم ، شما می گویید که ابوهریره احادیث فراوانی را روایت می کند و مهاجرین و انصار به این حد حدیث روایت نمی کنند ، به این دلیل که برادران مهاجرم مشغول کار و کسب بازار بودند و برادران انصاری ام مشغول کار منزل بودند ، اما من یکی از افراد فقیر اهل صفه (1) بودم و همیشه با پیامبر خدا ﷺ همنشین بودم ، موقعی که آنان (اصحاب) حضور نداشتند من حضور داشتم ، موقعی که آنان تمرکز نداشتند ، من به پیامبر خدا ﷺ تمرکز داشتم. (سیر اعلام النبلاء ، جلد 2، صفحه595،و ذهبی آن را صحیح دانسته است ).

➖توضیح➖
(1)- اهل صفه تعدادی از اصحاب بودند که به مدینه هجرت کرده بودند و هیچ خانه و کاشانه ای نداشتند ، و در مسجد پیامبر ﷺ اقامت گزیده بودند.


🔘-مؤسسه آستانه

JOin 🔜 @astanaorganization

#هویت

▪️آستانه چرا؟

هویت:

آستانه یک سیر فکری مستقل است، در راستای بنیاد نهادن یک گفتمان فکری معاصر قدم برمی دارد. و دین را به عنوان بدیل عام به تصویر می کشد. با تربیت نوه ای روشنفکر و فعال تحت روشنایی نص موثق و تفسیر عقلی صحیح، مشکلات و گمان های معرفتیِ تحت سلطه الحاد و ادیان مختلف و مکاتب فکری را حل می کند.

پیام مؤسسه آستانه:

تلاش برای نمایان کردن یک جهت فکری دینی معاصر، پاسخ شبهات و گره های فکری و ایمانی تحت سلطه الحاد و ادیان مختلف، به دور از واکنش، گسترش عقل و تفکر نقادانه، مناقشات موضوعی، صیانت از منهج و نوسازی اسلوب دعوت.

تشکیل دهنده گان آستانه:

اعضای آستانه نخبگانی در حوزه تحقیق و عالمان دین در حیطه پاسخ به شبهات و عُقَد(گره های) فکری و مشکلات معرفتی اقلیم کردستان هستند، که دارای مبنایی علمی و شخصیتی آکادامیک و متخصص در جهات متفاوت دعوت هستند.

اهداف آستانه:

1️⃣ تبدیل شدن به چتری برای تمام انرژی و خامه و فعالیت فکری جوانان، که در عرصه توسعه افکار و پژوهش دینی و مقارنه ادیان و مسئله الحاد و مشکلات شبهات عقیده ای، فعالیت می کنند، بدون توجه به مبنا و اساس حزبی و تفرقه گروه و جهات و دسته.

2️⃣ ارشاد جوانان توانمند برای از بین بردن و زدودن همه غبار و گره هایی که در زمینه های متفاوت و مختص به خداشناسی و متافیزیک، وجو دارند، اعم از بیولوژی و فیزیولوژی و مکاتب فلسفی و ادیان مختلف تا به مذاهب متفاوت می رسد.

3️⃣ بنیاد نهادن موسوعه ای مختلف الانواع فکری، که منبع اول و اصلی باشد هم برای شناخت مبانی اصلی و هم برای پاسخ به انتقاد و شبهات مختلف.

4️⃣ تربیت و تعلیم محقق و اندیشمندی نو، و اهمیت دادن به اسلوب جدید دعوت و تغییر دادن گفتمان کلاسیک و قدیمی علمای دین به اسلوب جدید دعوت.

5️⃣ درست کردن فضای آرام علمی، برای گفتوگو و تحقیق موضوعی، با مکانیزم و شیوه های متفاوت از قبیل دیدار و کنفرانس و مباحثه و مناقشه.

6️⃣ آشکار کردن تمامی انحرافات مختلفی که در چهارچوب فکر رخ می دهند، و رویارویی علمی با مدعیانش.

7️⃣ تازه گری در روشنفکری دینی در جامعه و دور انداختن سلطه تمامی تراث و فرهنگ جامعه و ملت شکست خورده ای که از قدیم الایام با مبانی اصلی اختلاط پیدا کرده اند.

گروه مورد هدف:

تمامی افرادی که غمخوار این حرکت فکری هستند اعم از متخصص و پژوهشگر و دانشجویان تا اینکه نوبت به نخبگان روشنگر جامعه و جوانان تشنه ی یقین می رسد، به همراه کسانی که حسرت اشتیاق علم آنان را به شبهه و گمان کشانده است.




🔘-مؤسسه آستانه

JOin 🔜 @astanaorganization

حدیث با سند و به صورت کامل به این شیوه است: « وَحَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ عَبَّادِ بْنِ جَبَلَةَ، حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ، عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ حُوَيْرِثٍ، أَنَّهُ سَمِعَ ابْنَ عَبَّاسٍ، يَقُولُ: «إِنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَضَى حَاجَتَهُ مِنَ الْخَلَاءِ، فَقُرِّبَ إِلَيْهِ طَعَامٌ فَأَكَلَ وَلَمْ يَمَسَّ مَاءً»، قَالَ: وَزَادَنِي عَمْرُو بْنُ دِينَارٍ، عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْحُوَيْرِثِ، أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قِيلَ لَهُ: إِنَّكَ لَمْ تَوَضَّأْ؟ قَالَ: «مَا أَرَدْتُ صَلَاةً فَأَتَوَضَّأَ» وَزَعَمَ عَمْرٌو، أَنَّهُ سَمِعَ مِنْ سَعِيدِ بْنِ الْحُوَيْرِثِ » (صحیح مسلم به شماره 374) .
پس مکمل حدیث در روایت دیگری اینست که : بعد از اینکه از توالت بیرون آمد از او سوال کردند : آیا وضو می گیری ؟ در جواب فرمود: نمی خواهم نماز بخوانم تا وضو بگیرم .
خود امام مسلم همان بابی که حدیث را زیر آن آورده است با این عنوان نام گذاری کرده است : (بَابُ جَوَازِ أَكْلِ الْمُحْدِثِ الطَّعَامَ، وَأَنَّهُ لَا كَرَاهَةَ فِي ذَلِكَ، وَأَنَّ الْوُضُوءَ لَيْسَ عَلَى الْفَوْرِ) ، ترجمه : جائز است برای کسی که از توالت برمی گردد غذا بخورد و (غذا خوردن ) کراهت ندارد و شرط نیست که فورا وضو بگیرد.

و تحت این باب چند حدیث دیگری را می آورد مثل : « وَحَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ، عَنْ عَمْرٍو، عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْحُوَيْرِثِ، سَمِعْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ، يَقُولُ: «كُنَّا عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَجَاءَ مِنَ الْغَائِطِ، وَأُتِيَ بِطَعَامٍ» فَقِيلَ لَهُ: أَلَا تَوَضَّأُ؟ فَقَالَ: «لِمَ؟ أَأُصَلِّي فَأَتَوَضَّأَ؟» ترجمه : نزد پیامبرﷺ بودیم که از توالت برگشت ، و برایش غذا برده شد ، به او گفتند : آیا وضو نمی گیری ؟ فرمود : چرا؟ مگه نماز می خوانم تا وضو بگیرم؟

امام اجمد نیز در مسند خویش به شماره ( 2549) همان حدیث را روایت می کند : « عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، خَرَجَ مِنَ الخَلاءِ، فَأُتِيَ بِطَعَامٍ فَقِيلَ لَهُ: أَلا تَتَوَضَّأُ؟ فَقَالَ: «إِنَّمَا أُمِرْتُ بِالْوُضُوءِ إِذَا قُمْتُ إِلَى الصَّلاةِ» به همان شیوه از او سوال کردند : آیا وضو می گیری؟ فرمود: به من فرمان شده است هنگام نماز خواندن وضو بگیرم .


و در رابطه با اینکه از او سوال کردند چرا وضو نگرفتی؟ معلوم است که مرسوم بوده وقتی پیامبر ﷺ از توالت برگشته وضو بگیرد همان طور که در حدیثی دیگر نزد امام احمد به شماره (25561) آمده است: « عن عائشة أن رسول الله ﷺ کان إذا خرج من الخلاء توضَّأ » ، ترجمه : پیامبر ﷺ هنگامی که از توالت بر می گشتن ، وضو می گرفت.
به همین دلیل این حالت نزد اصحاب تعجب آور بوده است که پیامبر ﷺ (بعد از توالت) وضو نگرفته ، و از ایشان سوال کرده اند .
در هر دو حدیث دیگر که جمله (لَمْ يَمَسَّ مَاءً) آمده است ، مرادشان وضو بوده است ، اما با این جمله بیان کرده اند.
پس معلوم است که منظور از جمله (لَمْ يَمَسَّ مَاءً) یعنی : وضو نگرفته است ، و اعراب این جمله را هم برای وضو و هم برای شستن دستها به کار می برند ، و علمای علم حدیث آن قدر ساده لوح نبوده اند که مراد این حدیث را ندانند ،در حالی که خودشان معنای کامل آن را در جاهای دیگر آورده اند .

اما چه می توان کرد در برابر کسی که نسبت به حدیث حاقد و داغ در دل است و چشمش حقائق را نمی بیند ، و حالا کاری که ما کرده ایم (رد این شبهه و دفاع از حدیث) را پنهان کردن عیب می داند.
در حالی که این مسئله بسیار ساده است ، تو چند حدیث را در دست داری که در ظاهر متناقض به نظر می رسند ، اما اگر در بین این احادیث جمع کنی و هدفت رسیدن به حقیقت باشد ، آنگاه هیچ تضاد و تناقضی در میانشان وجود ندارد.

با این حال فرض کنیم اینطور بوده که پیامبر ﷺ دستهایش را نشسته است ( که این یک احتمال ضعیف است بنابر مسائلی که در گذشته بحث کردیم) ، با این احتمال ضعیف مسئله از این قرار است که : در آن زمان در صورت نبود آب ، با کلوخه سنگ طهارت می کردند ، و مستحب است که طهارت با دست چپ باشد و غذا خوردن با دست راست ، بنابراین پیامبر ﷺ تنها با دست چپش کلوخه سنگ را برداشته (و طهارت انجام داده ) و بعدا با دست راستش عذا خورده است .
همان طور که گفتیم این احتمال ضعیف است زیرا در جمع بین احادیث برایمان روشن و معلوم شد که پیامبر ﷺ در این حالت تنها وضو نگرفته است (پس دستانش را شسته است) و در تمامی حالات بعد از بیرون آمدن از توالت دستانش را شسته است.

🔘-مؤسسه آستانه

JOin 🔜 @astanaorganization

#الحاد


▪️پیامبر خدا ﷺ و شستن دست بعد از رفتن به توالت

امام مسلم در صحیح خویش از ابن عباس روایت می کند که فرموده است : «إِنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَضَى حَاجَتَهُ مِنَ الْخَلَاءِ، فَقُرِّبَ إِلَيْهِ طَعَامٌ فَأَكَلَ وَلَمْ يَمَسَّ مَاءً».
بنابراین ابن عباس می گوید: پیامبر خداﷺ از قضاء حاجت و توالت برگشت و برایش غذا برده شد و دستانش را نشست.

امام احمد هم از ابن عباس روایت می کند : «تَبَرَّزَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَضَى حَاجَتَهُ لِلْخَلَاءِ، ثُمَّ جَاءَ، فَقُرِّبَ لَهُ طَعَامٌ، فَأَكَلَ وَلَمْ يَمَسَّ مَاءً».
یعنی پیامبر ﷺ به خلا رفت و قضای حاجت کرد و برگشت و برایش عذا آورده شد ، یکسره غذا را خورد و دستانش را نشست.
عجیب است ...!

پس چرا مغز ما را برده اید که پیامبر به پاکیزگی و شستن دست ها و استحمام اهمیت داده است و به گزارش (یک خبر هوراز گلپی / یەک هەواڵەکەی هەوراز گوڵپی) افتخار می کنید؟! نگاه کنید که پیامبر از توالت بازگشته و بدون شستن دست ها ، یکسره غذا خورده است .

این سخن ملحدین و #ناقرآنی هاست که متاسفانه بیشتر اوقات آنها را همسنگر می بینیم ...

ابتدا سوال می کنیم: آیا راویان حدیث و علمای حدیث شناسی آن قدر ساده و ساده لوح و نادان بوده اند که همزمان با روایت احادیث دست شستن و پاکیزگی و صحیح دانستن آنها ، این حدیث را نیز روایت کرده اند و صحیح دانسته اند؟!

آیا آن قدر از زبان عربی و مصطلحاتی که اعراب به کار می برند بی آگاه بوده اند ؟!

آیا از مراد این حدیث بی آگاه بوده اند؟!

اینک بدانیم آیا پیامبر ﷺ بعد از رفتن به خلا (توالت) دستانش را شسته است یا خیر؟
ابن ماجه در حدیثی صحیح به شماره (354) از عائشه (رضی الله عنها) روایت می کند که فرموده است : مَا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) خَرَجَ مِنْ غَائِطٍ قَطُّ إِلَّا مَسَّ مَاءً .
آلبانی این حدیث را صحیح دانسته است و محققان سنن ابن ماجه ( شعيب الأرنؤوط، عادل مرشد، محمَّد كامل قره بللي، عَبد اللّطيف حرز الله ) نیز این حدیث را صحیح دانسته اند و نوشته اند : سندش صحیح است.
همچنین ابن ماجه همان حدیث را به شماره (1441) روایت می کند با لفظ : (وَلَا خَرَجَ مِنَ الْخَلَاءِ إِلَّا مَسَّ مَاءً).
معنای و مفهوم هر دو حدیث این است که : عائشه می فرماید: هیچ گاه پیامبر ﷺ را ندیده ام که از توالت برگشته باشد و دستانش را نشسته باشد.

دوباره ابن ماجه در حدیث صحیح دیگری به شماره (508) که آلبانی آن را صحیح دانسته است ، روایت می کند که نه تنها دست ها بلکه صورتش را بعد از برگشت از توالت شسته است : « عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ «قَامَ مِنَ اللَّيْلِ، فَدَخَلَ الْخَلَاءَ، فَقَضَى حَاجَتَهُ، ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ وَكَفَّيْهِ، ثُمَّ نَامَ » ترجمه : پیامبر ﷺ در شب بیدار شد و قضای حاجت انجام داد ، سپس صورت و هر دو دستانش را شست و خوابید.

امام بخاری در حدیثی به شماره (150) از انس ابن مالک روایت می کند : « كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ «إِذَا خَرَجَ لِحَاجَتِهِ، أَجِيءُ أَنَا وَغُلاَمٌ، مَعَنَا إِدَاوَةٌ مِنْ مَاءٍ، يَعْنِي يَسْتَنْجِي بِهِ» ترجمه : وقتی که پیامبر ﷺ به توالت می رفت ، من و خادم دیگرش که کوزه ای (دلوه یا سطل) آب به همراه داشتیم ، می آمدیم ، تا با آن طهارت انجام دهد.

پس پیامبر ﷺ با آب طهارت انجام داده و بعد از بیرون آمدن از توالت دستانش را شسته است ، و این مسئله ای است که نیاز به دلیل و برهان دیگر ندارد .

نه تنها این بلکه در حدیث صحیح دیگری که نسائی آن را به شماره (256) روایت کرده است و آلبانی آنر ا صحیح دانسته است ، عائشه برایمان روایت می کند : «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَنَامَ وَهُوَ جُنُبٌ تَوَضَّأَ، وَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَأْكُلَ غَسَلَ يَدَيْهِ» ترجمه : پیامبر خدا ﷺ هنگامی که می خواست بخوابد در حالی که جُنُب بود ، وضو می گرفت (بعد می خوابید)، و هر گاه می خواست غذا بخورد دستانش را می شست .

پس حالا دو حدیث اول (مذکور) چه معنایی دارند؟

از حدیث صحیح مسلم شروع می کنیم ، اما کاملا آن را نقل می کنیم نه اینکه آن را قطع کنیم بر مسیر ویل للمصلین و لاتقربوا الصلاة (1) همان طور که در پست یکی از کسانی که پرچم معاندت با حدیث را برداشته است ، دیدم .

#مقارنه_ادیان


▪️"رهبانیت (گوشه نشینی) مقامی از مقام مردان دینی مسیحیت است"

در دین کلیسا برای نائل شدن به این مقام ، بر باورمند(به دین مسیحیت) لازم است که داراری این خصائص باشد:

1-زن نگرفتن و ازدواج نکردن ، به همان شیوه که مسیح ازدواج نکرد ، یا همان طور که گفته می شود خود را خصی کرده است (کشیدن بیضه یا اخته سازی) ،«به انجیل متی (13:19) نگاه شود».

2-پشت کردن به دنیا و زندگی کردن در خلوتگاه ، « به انجیل متی (14:16) نگاه شود»

3-مداومت بر عبادت و عبادت و عبادت، انجام ندادن هیچ شغلی ، زندگی کردن به صورت مفت خواری بر روی رنج و زحمت و تلاش مردم ، « به انجیل مرقس (22:10) و انجیل متی (25:19) نگاه شود»

4-خود آزاری و اجتناب کردن از تمام نعمت های زندگی ، اجتناب کردن از نظافت و بهداشت ، در موارد بسیاری راهبانی به سن 50 سالگی رسیده اند و هنوز سر و صورت یا بدنشان را نشسته اند ، « به رساله الرومیه (6:8) و معالم تاریخ الانسانیه : 732 و قصه الحضاره 354:14 نگاه شود »


🔘-مؤسسه آستانه

JOin 🔜 @astanaorganization

آیه سوم : (لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَيَنصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ (8) وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (9)ﱠ) الحشر:8_9.
ترجمه : (قسمتی از این غنائم) براى مهاجران فقيرى است كه از خانه‌ها و اموال خود بيرون رانده شدند و در پى فضل و رضوان الهى هستند و خدا و رسولش را يارى مى‌كنند، آنان همان راستگويانند(8) و هم آن جماعت انصار که پیش از (هجرت) مهاجرین (در مکّه به رسول ایمان آوردند و) مدینه را خانه ایمان گردانیدند و مهاجرین را که به سوی آنها آمدند دوست می‌دارند و در دل خود هیچ حاجتی (و حسد و بخلی) نسبت به آنچه (از غنائم بنی نضیر) که به آنها داده شد نمی‌یابند و هر چند به چیزی نیازمند باشند باز مهاجران را بر خویش مقدم می‌دارند (و جانشان به کلی از بخل و حسد و حرص دنیا پاک است) و هر کس را از خوی بخل و حرص دنیا نگاه دارند آنان به حقیقت رستگاران عالمند(9).

الصَّادِقُونَ (راستگویان) مهاجران یا اصحاب مکه و الْمُفْلِحُونَ (رستگاران) انصار یا اصحاب مدینه هستند.
پروردگار با این دو صفت زیبا (راستگویان و رستگاران) ، اصحاب پیامبر ﷺ را توصیف می کند ، آیا این دو صفت شایسته کسانی است که عدالت نداشته باشند؟!
به این شیوه خداوند در چندان آیه اصحاب را مدح و ثنا می کند و عدالت آنان را اثبات می کند ، حتی در آیاتی که بعضی از آنان را سرزنش می کند ،بعد ار آن خداوند واضح می دارد که آنان را مورد عفو بخشش قرار داده است ، همان طور که در آیات (67و68) سوره انفال و در آیه (118) سوره توبه نمایان است .


دلیل دوم: دلائلی در #حدیث مبنی بر عدالت اصحاب:

حدیث اول : پیامبر ﷺ می فرماید: (خَيْرُ النَّاسِ قَرْنِي، ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ، ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ، ثُمَّ يَجِيءُ أَقْوَامٌ تَسْبِقُ شَهَادَةُ أَحَدِهِمْ يَمِينَهُ، وَيَمِينُهُ شَهَادَتَهُ). (بخاري/ 2652).
ترجمه : بهترین مردم کسانی اند که در زمان من زندگی می کنند ( اصحاب ) ، سپس کسانی که بعداز آنان می آیند ( تابعین ) ، سپس کسانی که بعد از آنان می آیند ( اتباع تابعین ) ، سپس مردمی می‌آیند که شهادت و سوگند آنان ارزشی ندارد.

این اقرار پیامبر ﷺ برای اصحابش ، دلیل محکمی است که اصحاب نزد پیامبر در اوج عدالت بوده اند ، زیرا پیامبر ﷺ هرگز منزلت (بهترین ) را به کسانی که عدالت نداشته باشند نسبت نمی دهد!
و در آن مشاهده می شود که اصحاب در نهایت تقوا و پرهیزگاری هستند از شهادت دادن و قسم خوردن ، و بزرگترین شهادت نیز نسبت دادن سخنی به خدا و پیامبرش ﷺ است .

حدیث دوم : پیامبر ﷺ در حجه الوداع فرمودند :

(أَلاَ لِيُبَلِّغِ الشَّاهِدُ مِنْكُمُ الغَائِبَ) (صحیح البخاري _104).
ترجمه : کسانی که حاضرند سخنانم را به کسانی که حاضر نیستند برسانند .

آیا پیامبرﷺ به کسانی که در اوج عدالت نباشند اجازه می دهد که سخنانش را برای کسان دیگر نقل کنند؟!

دلیل سوم: دلیل #اجماع علما مبنی بر عدالت اصحاب :

علمای معتبر بر ثبوت عدالت اصحاب اجماع دارند:
ابن صلاح شهرزوری می فرماید : عدالت اصحاب به دلیل نص قرآن و حدیث و علمایی که با آنان اجماع منعقد می گردد ، اثبات شده است .
امام غزالی می فرماید: آن چیزی که پیشین این امت بر آن هستند ، اینست که ؛ به عدالت اصحاب پی برده شده چون خداوند عدالت آنان را اثبات کرده است و در قرآن آنان را مدح کرده است ، این عقیده ماست در مورد اصحاب . _ سپس امام غزالی به چند دلیل از قرآن و سنت در مورد عدالت اصحاب ، اشاره می کند_ بعدا می فرماید : چه موهبتی از اعتماد صحیح تر از آن است که خداوند و پیامبرش ﷺ ، عدالت آنان را اثبات می کنند ، در حالی که اگر این آیات قرآن و احادیث هم نبودند ،به دلیل اینکه حال آنان به صورت تواتر به ما رسیده است ، از هجرت و جهاد و کوشش و انفاق مال و جنگیدن به خاطر دوست داشتن پیامبر و نصرت وی با قوم خودشان ، این ها برای عدالت آنان کافی است .(المستصفی _ 2/257).

ابن کثیر می فرماید: همه اصحاب نزد اهل سنت و جماعت عادل هستند .(عدلت دارند)(اختصار علوم الحدیث / 220).

امام نووی می فرماید: همه اصحاب بنابر اجماع علمایی که با آنان اجماع منعقد می گردد عدالت دارند، خواه دچار فتنه شده باشند یا خیر.(التقریب و التیسیر /92)

🔘-مؤسسه آستانه

JOin 🔜 @astanaorganization

#فرقه_های_منحرف

▪️عدالت اصحاب

طعنه زدن به احادیث پیامبر ﷺ از چندین طریق ، ممکن است ، گاهی از طریق ایجاد شک در حجیت آن ،و گاهی از طریق نقد سند و کاستن از ارزش آن ، گاه از طریق نقد برنامه علمای حدیث و مسئله جرح و تعدیل ، و گاهی با ایجاد شک در روایت ها و ادعای تضاد آنها با قرآن ، و همچنین می خواهند از چندین طریقه دیگر حدیث را مورد نقد و طعنه قرار دهند و از مقام ، ارزش و مرتبه حقیقی آن بکاهند.

یکی دیگر از طرق تشکیک و طعنه وارد کردن به حدیث ، طعنه زدن به اصحاب پیامبر ﷺ و لکه دار کردن به اینکه همه آنان (عدالت) ندارند، به همین دلیل برای چندین صحابه برجسته تهمت و بهتان درست کرده اند ، و هدفشان ایجاد تردید در حدیث که منبع دوم تشریع اسلام است ، و مدعی هستند که حدیث قسمتی از دین نیست و بر ما لازم (واجب) نیست که از حدیث پیروی کنیم .

اصحاب کسانی هستند که این دین را به ما رساندند ، و اگر اعتماد را نسبت به اصحاب از دست دهیم اینک تمامی دستاوردهایمان (دینی) مورد شک و گمان واقع می شوند.

ما در این گفتمان می خواهیم با دلیل روشن و آشکار عدالت اصحاب را اثبات کنیم .

دلیل اول : دلائلی در #قرآن مبنی بر عدالت اصحاب :

آن چیزی که نزد مسلمانان نیازی به دلیل ندارد اینست؛ که خداوند متعال ، پیامبر محمد ﷺ را برگزیده و او را خاتم پیامبران قرار داده است ، قرآن را بر وی نازل کرده و آن را اساس رسالت و منبع و مبنای دعوت وی قرار داده است تا (قرآن) ریسمانی همیشگی در بین خدا و بنده گانش باشد.
و شکی نیز در این نیست که این قرآن در وهله اول ، اولین جیل این امت را خطاب قرار داده است که هم زبان و هم دوره و در کنار پیامبر ﷺ بوده اند . هر امر و فرمانی هر وصف و ثنایی ، هر ذم و نکوهشی قبل از همه ، جیل اول این امت را در برمی گیرد.
از این رو می دانیم هر آیه ای در بردارنده وصف و ثنا باشد ، بی شک آن کسانی را در برمی گیرد که به پیامبر ﷺ ایمان آورده اند و او را یاری داده اند که همان اصحاب گرامی پیامبر ﷺ هستند .
در اینجا به چند آیه اشاره می کنیم که در آن واضح و آشکار توصیف و ثنای اصحاب دیده می شود ، و این بدان معناست که خداوند متعال دادگری و عدالت اصحاب را اثبات نموده است ، زیرا خداوند به این گونه هیچ کسی را تصیف نمی کند که عدالت نداشته باشد ، اینک اگر به شهادت دو نفر عدالت کسی اثبات شود ، پس چرا با ستایش خدا و پیامبرش ﷺ برای کسانی ( اصحاب) ، عدالت آنان اثبات نمی شود ؟!

آیه اول : (إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ) البقرة: 218.
ترجمه : همانا كسانى كه ايمان آورده‌اند و كسانى كه مهاجرت نموده و در راه خدا جهاد كرده‌اند، آنها به رحمت پروردگار اميدوار هستند و خدا آمرزنده و مهربان است.
این توصیف مستقیما بر اصحاب پیامبرﷺتطبیق می شود ، آنانی که به او ایمان راسخ آورده اند ، و هر نارحتی و اذیتی را در راه آن متحمل شده اند ، نفس و مال خویش را در فدای این راه کرده اند ، همان طور که (قتاده) رحمه الله می فرماید: این آیه دارای نیکو ترین مدح و ثنای خداوند برای اصحاب است . ( تفسیر الطبری - 2/356 ).

کسی که در این آیه تامل کند ، متوجه می شود که نمی توان مفهوم آن را به مفهومی دیگر تغییر داد ، مگر اینکه اصحاب نیز داخل این مفهوم شوند(یعنی نمی توان مدح کردن اصحاب را از مفهوم آیه خارج کرد) . پرودرگار برای ایمان و هجرت و جهاد آنان در راه خدا گواهی داده است ، و مطلع نیت قلبی آنان است که خواستار رحمت خدا هستند ، پس کسانی را خداوند آنان را بدین شیوه توصیف کند ، چطور می توانیم بگوییم : آنان عدالت ندارند؟!

آیه دوم : ( كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ) آل عمران: 110. ترجمه : شما بهترین امتی هستید که پدیدار گشته‌اید به نیکوکاری امر می‌کنید و از بدکاری باز می‌دارید و ایمان به خدا دارید.
این آیه صفت (بهترین) را به این امت نسبت می دهد ، و همان طور که گفتیم هر آیه ای که دارای مدح و ثنا باشد قبل از همه اصحاب را در برمی گیرد زیرا آنان قسمتی از این امت و اولین جیل این امت هستند و قرآن آنان را مستقیما خطاب قرار داده است.
ابن عباس رضی الله عنهما در تفسیر این آیه می فرماید : منظور کسانی اند که از مکه به مدینه هجرت کردند.(تفسیر الطبری - 4/109).
و هرگز نمی گنجد خداوند کسانی را به ( بهترین )توصیف نماید که عدالت ندارند ! بهتری و نیکویی در چه چیزی است که عدالت در آن نباشد؟!

#هویت

▪️آستانه چرا؟

هویت:

آستانه یک سیر فکری مستقل است، در راستای بنیاد نهادن یک گفتمان فکری معاصر قدم برمی دارد. و دین را به عنوان بدیل عام به تصویر می کشد. با تربیت نوه ای روشنفکر و فعال تحت روشنایی نص موثق و تفسیر عقلی صحیح، مشکلات و گمان های معرفتیِ تحت سلطه الحاد و ادیان مختلف و مکاتب فکری را حل می کند.

پیام مؤسسه آستانه:

تلاش برای نمایان کردن یک جهت فکری دینی معاصر، پاسخ شبهات و گره های فکری و ایمانی تحت سلطه الحاد و ادیان مختلف، به دور از واکنش، گسترش عقل و تفکر نقادانه، مناقشات موضوعی، صیانت از منهج و نوسازی اسلوب دعوت.

تشکیل دهنده گان آستانه:

اعضای آستانه نخبگانی در حوزه تحقیق و عالمان دین در حیطه پاسخ به شبهات و عُقَد(گره های) فکری و مشکلات معرفتی اقلیم کردستان هستند، که دارای مبنایی علمی و شخصیتی آکادامیک و متخصص در جهات متفاوت دعوت هستند.

اهداف آستانه:

1️⃣ تبدیل شدن به چتری برای تمام انرژی و خامه و فعالیت فکری جوانان، که در عرصه توسعه افکار و پژوهش دینی و مقارنه ادیان و مسئله الحاد و مشکلات شبهات عقیده ای، فعالیت می کنند، بدون توجه به مبنا و اساس حزبی و تفرقه گروه و جهات و دسته.

2️⃣ ارشاد جوانان توانمند برای از بین بردن و زدودن همه غبار و گره هایی که در زمینه های متفاوت و مختص به خداشناسی و متافیزیک، وجو دارند، اعم از بیولوژی و فیزیولوژی و مکاتب فلسفی و ادیان مختلف تا به مذاهب متفاوت می رسد.

3️⃣ بنیاد نهادن موسوعه ای مختلف الانواع فکری، که منبع اول و اصلی باشد هم برای شناخت مبانی اصلی و هم برای پاسخ به انتقاد و شبهات مختلف.

4️⃣ تربیت و تعلیم محقق و اندیشمندی نو، و اهمیت دادن به اسلوب جدید دعوت و تغییر دادن گفتمان کلاسیک و قدیمی علمای دین به اسلوب جدید دعوت.

5️⃣ درست کردن فضای آرام علمی، برای گفتوگو و تحقیق موضوعی، با مکانیزم و شیوه های متفاوت از قبیل دیدار و کنفرانس و مباحثه و مناقشه.

6️⃣ آشکار کردن تمامی انحرافات مختلفی که در چهارچوب فکر رخ می دهند، و رویارویی علمی با مدعیانش.

7️⃣ تازه گری در روشنفکری دینی در جامعه و دور انداختن سلطه تمامی تراث و فرهنگ جامعه و ملت شکست خورده ای که از قدیم الایام با مبانی اصلی اختلاط پیدا کرده اند.

گروه مورد هدف:

تمامی افرادی که غمخوار این حرکت فکری هستند اعم از متخصص و پژوهشگر و دانشجویان تا اینکه نوبت به نخبگان روشنگر جامعه و جوانان تشنه ی یقین می رسد، به همراه کسانی که حسرت اشتیاق علم آنان را به شبهه و گمان کشانده است.




🔘-مؤسسه آستانه

JOin 🔜 @astanaorganization