غزل

نه د خلکو یو نه خپل یو نه پردي یو
مونږ له ځانه ورکه ځانونو کې بندي یو

رڼاګانې مو په ځان حرامې کړي
پښتانه څه د ماښام شوپرکي یو

ستا دنیا د یکشنبي د شپې ډیسکو ده
خدایه مونږه اوازونه د ګونګي یو

ته جنت غواړې ته حورې غواړې غواړه
ملا جانه مونږه مړه په یو سړي یو

دا هم ډیره ده چې ستا د لمن داغ یو
دا هم ډیره ده چې رنګ د پسرلي یو

🖤
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌