"О ДҮНЯ-ӘЙ!"

Жетпеген бар әрманына, жеткен ким?!
Жетип болмас шыңды әрман еткен ким?!
О дүня-әй, келеримде өмирге,
Барлығына ерисемен деп келдим...

Ерисемен, маңлайдан тер төккен күн,
Кележек бар, қызық емес өткен күн,
О дүня-әй, дақыл бермес жериңе,
"Үмит" атлы дәнин қалың сепкен ким?!...

***

Көп тийгенлик жақынлардың зейнине,
Периштелер қонбас болды ийниме,
О дүня-әй, қуўаман деп кейниңнен,
Душпан ҳеш гәп, досқа күлки боп келдим...

Ҳәзирги күн айтар болсам жай ҳалым,
Тапқанымнан асып түсти жойтқаным,
"О дүня!" деп салған гезде ойҳаным,
Атағымды бар әлемге жеткердим...

Сапар шектим биймезгил ҳәм биймәнзил,
Желкемде жүк, таулардан да болған зил,
О дүня-әй саған берер жоқ қарзым,
Бирақ сеннен аласы бар көплердиң...

Керек маған көптен кетиу жырақлап,
Бир орында қалғым келмес турақлап,
Дүня сеннен оза алмасам бир атлап,
Бержағында қалажақпан өткелдиң...

Жетпеген бар әрманына, жеткен ким?!
Жетип болмас шыңды әрман еткен ким?!...
О дүня-әй, дақылын бер кешикпей,
Жерлериңе үмит дәнин сепкенниң...

Баҳадыр Байназаров.
Өжет✍
13.05.2021