گرچه در غم انگیز ترین یلدای روزگاریم اما فراموش نکنیم که در روزهای حمله اعراب،در سال های خونین مغول،در قحطی جنگ جهانی و زیر موشک باران دهه شصت «یلدا» و«نوروز»ما را از بزنگاه های تاریخی مان عبور دادند و ماندند و ماندیم....پس در این زخمازخم روزگار یلدا را فراموش نمی کنیم.گرچه بهانه ای برای شادباش نیست اما نگذاریم دلشوره ها و دلمردگی ها و دلنگرانی ها یلدا را از یادمان ببرد.شاید رخت های سیاه و  سفره های خالی نسبتی با سرخی انار و هندوانه نداشته باشند  اما یک چای قند پهلو و چند بیتی حافظ و یاد آنهایی که کنارمان نیستند یلدا را در این تلخی تاریخ همچنان زنده نگه می دارد که «ایران»زنده بماند و می ماند.