یکی از دلایلی که نمی‌توانم بعضی حرکات را درست بدانم،این است که در گوش من خوانده شده "تو، در جایگاه قضاوت نیستی."
و هروقت کسی را قضاوت می‌کنم، جز عذاب وجدان چیزی گریبان گیرم نمی‌شود.
دلم نمی‌خواهد درمورد کسی به ناحق حرف بزنم.
اما، گاهی وقت ها آدم ها کاری می‌کنند که نقطه‌ی عصبانیتم به قلقلک می‌آید و دیگر دستِ من نیست..
قبلا، فردی ارام بودم که حتی وقتی کسی بر سرم داد می‌زد، چیزی نمی‌گفتم.
و منتظر می‌ماندم حرف های فرد مقابلم تمام شود، تا بعد آنجا را ترک کنم.
اما حالا، مقاومتم در برابر حرف زور و حرف هایی که درست نیستند، کم شده.
جویای آرامش برای وقت هایی که با ادم های کوته فکر حرف می‌زنم.