✴️ حیوانات : عامل بیماری !!!
آیا شما هم جزو کسانی هستید که از حضور حیوانات در شهر، محله، خیابان، ساختمان، حیاط یا راه‌پله‌تان نگرانید چون فکر می‌کنید آنها عامل بیماری هستند؟
آیا چشم دیدن لانهٔ یک کبوتر بر پشت بام ساختمانتان را ندارید؟
فکر می‌کنید آن گربه‌ها نباید خودشان را به اتومبیلتان بمالند؟
آن سگ‌ها که معلوم است حتماً باید معدوم شوند؟
چند تا موش در پارک؟ «واوییییییییییلا»!!!!
و اگر یکی از همسایه‌ها در آپارتمان سگ یا گربه دارد «اوه، اوه، وامصیبتا»؟
آیا زندگی حیواناتی را که در همسایگیتان زندگی می‌کنند و کسانی را که به آنها رسیدگی می‌کنند تبدیل به جهنم کرده‌اید؟
برای چند دقیقه تمام گونه‌های حیوانی را که می‌شناسید در ذهنتان مجسم کنید: از کوچک‌ترین تا بزرگ‌ترین... فکر می‌کنید احتمال انتقال بیماری از کدام یک از آنها به شما بیشتر است؟ موش؟ سگ؟ گربه؟ کبوتر؟ کدام یکی؟
جواب این سوال کاملاً مشخص است: (انسان ) .
آه انسان را از قلم انداخته بودید؟ چه اشتباه بزرگی !
تعداد بیماریهای مشترک میان هر کدام از ما با انسان‌های دیگر و همچنین، احتمال انتقال این بیماری‌ها میان ما و انسان‌های دیگر به مراتب بیشتر از تعداد بیماریهای مشترک بین گونه‌های دیگر و انسان است چه ویروس سرماخوردگی باشد، چه انگل، چه ایدز، چه بیماریهای پوستی...
به عنوان نمونه، بیشتر انگل‌های پوستی، شپش‌ها یا جرب که حیوانات دیگر را درگیر می‌کنند قابل انتقال به انسان نیستند حتی اگر تمام شبانه‌روز را در کنار این حیوانات بگذرانیم در حالی که یک آدم مبتلا به شپش که هر روز با اتوبوس به سر کار می‌رود در هفته ده‌ها نفر را درگیر می‌کند.
برای نمونه‌ای دیگر، بیشتر بیماری‌هایی که باعث مرگ و میر گربه‌ها می‌شوند نمی‌توانند به انسان‌ها منتقل شوند و فقط از یک گربه به گربه‌ای دیگر منتقل می‌شوند.
حتی در مورد انگل‌ها، تنها تعدادی از انگل‌هایی که می‌توانند انسان را درگیر کنند با حیوانات دیگر مشترک‌اند ولی تمام انگل‌های انسانی بین تمام انسان‌ها مشترک‌اند.
چه خوشتان بیاید و چه نیاید، احتمال آنکه یک بیماری را از اعضای خانواده، همکارانتان، همسایگانتان، هم‌سفرهایتان وابگیرید، به مراتب بیشتر از احتمال انتقال بیماری‌ها از آن گربهٔ بدبختی است که از شدت سرما یا گرما به موتورخانهٔ ساختمان پناه آورده است یا آن کبوتر که در ساختمان لانه درست کرده است و حتی گاهی فضله‌هایش روی کابل‌های ساختمان می‌ریزند یا آن سگ که همسایهٔ حیوان‌دوستتان در خیابان به او غذارسانی می‌کند یا آن سگ یا گربه که در آپارتمان همسایه زندگی می‌کند مگر اینکه تصمیم بگیرید هر روز با این حیوانات از یک ظرف سوپ بخورید یا کابل‌های آلوده به فضله را بجوید! نه، این یک شوخی نیست. واقعیت است.
محروم کردن حیوانات از حضور در شهر، خیابان، ساختمان و حیاط به نام بهداشت آن هم در حالی که هر متر مربع از زمین قابل سکونت کشور و کرهٔ زمین را اشغال کرده‌ایم، نه‌تنها یک ظلم تمام‌عیار نسبت به حیوانات دیگر است بلکه بر فرضیات اشتباه استوار است.
ما می‌توانیم در ضمن رعایت بهداشت شخصی، زندگی متعادل، معقول و صلح‌آمیزی با سایر موجودات داشته باشیم و به حق زندگی آنها احترام بگذاریم. این احترام به طبیعت و موجودات دیگر، قسمتی جدایی‌ناپذیر از «بهداشت روانی» است که اگر مهم‌تر از بهداشت فیزیکی نباشد، کمتر از آن اهمیت ندارد .
@bonyanpiranshahr
