من کسی نبودم که به خیلی چیزا اهمیت بدم؛ ولی انگار تازگیا تو مودی رفتم که خیلی اطرافم برام اهمیت داره ومهم شده ! جوری که تو رفتار اطرافیانم زوم شدم به تمام حرکاتشون ریکشن نشون میدم . واسه کاراشون ناراحت میشم . جوری شده که وقتی به خودم میام میبینم کل شب گریه کردم ! اون واسه هیچی واسه چیزهای که به نظر خودم یروزی کم اهمیت ترین چیزا بوده ! همیشه به خودم میگم بزرگ شو یاد بگیر به کسی اهمیت ندی ! الکی واس خودم بهونه میارم که چرا بهشون اهمیت میدم ؛ شب تاصبح تو گریه هام میگم باید عوض شم ! ولی واقعیت اینکه من همینجوریم نمیتونم عوض شم نمیتونم تغیری کنم حتی اگه خیلی ناراحت شم اذیت بشم باز نمیتونم چون من اینم درسته هروز دارم میخورم از همینا که رفتارشون برام مهمه ! ولی خوب چه میشه کرد دیگه طبیعت انسانه ! شده وقتای نشستم واس خودم برنامه ریختم گفتم ؛ اینبار باهاشون سرد برخورد کن مثل خودشون باش ! اما واقعیت اینکه من بلد نیستم مثل اونا بد باشم نمیخوامم ک مثل اونا باشم اگه مثل اونا شم چه فرقی بین ما هس؟!
من همیشه همین میمونم ! کسی که به بقیه بیشتر از خودش اهمیت میده کسی که اگه ناراحتی اطرافش متوجه شه برای طرف شب بیداری میکشه تا فقط یکم حال طرف خوب شه ! شده حالم داغون بوده اما سیع کردم مخفی کنم تا خوشحالی طرف مقابلم از بین نره ! حقیقتا بخوام صاق باشم هیچ کسم نخواس چیزی از من بدونه هیچ کسی مثل خودم برام پیدا نشد تا یکم منو بفهمه هرکی بوده ازم چیزی خاصه واسه خودش آمده سراغ من وگرنه هیچ نمیفهمه من زندم یا ن ! البته که خودم به هيچ کسی اجازه نمیدم ازم چیزی بفهمه ! اینم بگم یسریا بودن حالا واقعی یا فیک تمام تلاششون کردن حال منم خوب کنن واقعا مرسی ازشون♡ ولی اونام باز ولم کردن انگار ..... !
جدا از اینا حس میکنم افسرده شدم انقدر حساس شدم که باشنیدن صدای بلند گریم میگیره ! تو مود خیلی کیری رفتم ... حساس شدم نصبت به همه رفتارشون اذیتم میکنه .
حتی افراد قدیم دورم پس میزنم نمیتونم خودمو درک کنم پس تا وقتی حالم خوب بشه بهتر سمت کسیای که به اصلا دوستمن یا برام مهمن نباشم چون ناخودآگاه یا از عمد ناراحتم میکنن منم ناخواسته ممکنه ناراحتشون کنم وبعد نتونم از دلتون در بیارم پس فکر کنم لازمه دوباره از همه جا محو شم هوم؟