همیشه وقتی ازم میپرسن چرا خودمو به عنتر تبدیل میکنم و خودم موهامو کوتاه میکنم، یکی کوتاه یکی بلند،
دلم میخواد طولانی بهشون پاسخ بدم..
بهشون بگم
- احتیاج دارم که هرماه به یاد خودم بیارم هنوزم توانایی از دست دادن زیبایی‌هام رو دارم.
هنوزم توانایی باختن و رها کردن رو دارم.

من عادت کردم که همیشه خودم با دست خودم چیزی که دوست دارم رو رها کنم..مشتم رو باز کنم و بزارم که برن..
این همه کاری بوده که تو کل عمرم کردم:
-رها کردن برای زنده موندن-
و حالا..من از کجی موهام شرمگین نیستم..
من از نشون دادن هنر هر ماهه‌ی خودم شرمگین نیستم..
من سکوت میکنم چون هیچکس نمیفهمه چرا اینکارو میکنم..
و منم پا به پاشون میخندم..آره من یه عنترم. عنتری که بلده از دست بده! برخلاف خیلی‌ها.