𝕿𝖍𝖊 𝖇𝖑𝖆𝖟𝖎𝖓𝖌 𝖘𝖙𝖆𝖗

Have i accidentally started a trend?

چرا‌همه‌کنار اسمشون (فلانی‌ز ورژن) زدن؟

نمیتونم.

مغزم این رذالتو درک‌نمیکنه.

تو ایران ما باید همدیگرو بپذیریم
انقد بدبختیم هممون‌که‌فقط با همچین چیزایی فک میکنیم به یکی دیگه برتری داریم
مثلا هاها تو عینک میزنی‌من‌نمیزنم
من از تو بهترم

قایق سوراخه
ما‌هممون باهم بگا میریم
وا بده مومن.

عینک یه مدت چیز جذابی شده بود
یسریا عینکی نبودن عینک میزدن فک میکردن سکسین
بعد من‌از ۸ سالگی تا ۱۴ سالگیم انقد عینک نزدم که دیگه داشتم میرفتم تو دیوار از بس نمیدیدم زورکی برام عینک گرفتن

یه روزم‌احتمالا عصا مد شده ولی باید صب‌کنیم یه بازیگر هالیوددی ای چیزی عصا دار شه یا رو ویلچر بشینه که بنظرتون باحال بیاد
چون ادمای عادی که‌تخمتونن🥰

کلا ویلچر/عصا/واکر/عینک/سمعک
و هزاران تا وسیله کمک حرکتی/کمکی‌دیگه برای اینن که راحت تر زندگی‌کنی
ولی‌انقد کیری طور به ادم زل میزنن یا دربارش مسخره بازی را میندازن که ادم سلامتی خودشو به خطر میندازه (‌کاری که من برای ۱۸ سال تو زندگیم‌کردم)‌فقط واسه اینکه حرف نخوره
و این بده جدا
وا بدین🤦🏻‍♀

یچیزیم‌که یه مدته مونده تو دلم‌و نگفتم
و خیلیاتون خشممو دربارش احساس کردین ولی حالا بحثش باز نشده یا نتونستم‌بگم یا شما‌نپرسیدینو الان میخوام‌بگم


من‌۲۰‌سالمه‌دارم میرم تو ۲۱
تا الان باید حداقل ترم سوم چهارم دانشگاهم میبودم ولی نیستم
چون‌ هربار به دلیل کمبود امکانات مجبور شدم به تحصیلاتم وقفه بدم
هربار که بیماریم یه مشکلی برام ایجاد کرد مجبور شدم صبر کنم تا خوب شم بعد برگردم‌مدرسه
(۲ سال وقفه توی دبیرستان و راهنمایی)
امسالم که بعد ۲ سال عقب افتادن رفتم دانشگاه
دانشگاهم حاضر نشد امتحانامو مجازی بگیره
چون معبد پاندای کنگفو کاره
و خودمم نمیتونستم برم ازون پله ها بالا
تو بهترین حالتمم نمیتونستم برم اونجا
نه مجازی گرفتن نه حتی حاضر شدن برگه رو بهم بدن بیرون محوطه دانشگاه‌امتحان بدم

در نتیجه وارد سومین سالی شدم که از تحصیلاتم عقب موندم
بعضی وقتا با خودم فکر میکنم ولش کن
واسه چی برم دانشگاه؟
من که هیچ جای این سیستم جا ندارم،
حتی یه خرید نمیتونم‌برم‌سر کوچه بکنم
یه پاساژ یا پارک نمیتونم برم
چرا انقد روانمو بهش تجاوز کنم‌که میخوام درس بخونم؟

ولی بعد متوجه میشم این فقط افسردگی ایه که‌ج.ا بهم داده با کشور داری نمونه‌ش

و اینطوری میشم که
۲۱ که سهله ۵۱ سالمم بشه باز یه‌روزی میرم دانشگاه و درس میخونم
و نه تنها خودم میخونم بلکه تا جایی که‌بتونم‌کاری میکنم باقی اعضای جامعه معلولیت هم بتونن درس بخونن و کار کنن‌و رویاهاشونو به دست بیارن به هر صورتی که هست

خلاصه که
حقمه.‌
شاید دنیا حقمو بهم نده، ولی نمیتونه جلوم وایسه که براش نجنگم

لاو یور سلف و
شب بخیر

کلا انسان بودن سخته
کاش ماهی بودم

باز خیلی غر زدم
ببخشید دوستان
معلول بودن تو ایران/ دنیا خیلی سخته

حداقل شما ۴۳ نفر که منو میشناسین یکم از دردای مارو بدونین
یکم‌انسانی تر رفتار کنین
من تا اخرین روز عمرم حتی اگر غرورم له بشه یا مجبور شم هر روز بیام خونه تو تنهایی گریه کنم
بازم از حقوقم دفاع میکنم
چون این فقط برای خودم نیست
برای هزاران ادم دیگه ایه که مثل منن یا ممکنه مثل من شن
( سوپرایز: معلول شدن همیشه از موقع تولد اتفاق نمیوفته)

اگه دو کلمه حرف بزنی
از حقت دفاع کنی
یه چیزی میشنوی مثل "خدا دیده و داده" یا "خدا خرو دید بهش شاخ نداد"
شاخ نداد؟ من همون شاخو میکنم تو جیگرت ، خونشو به خوردت میدم

:)))))

باید اخلاق گه ملت ام تحمل کنیم!!!!