فرقانی اشنا

ای زما ده مینی یاره کاش چی ته خووایی راغلی
زړه مــی نـن تـا رانه غواړی ته په کـومه رانه تللی
ــــــــــ
اوس می زړه ده غمو ډک دی
اوس می زړه کی ستا یادونه
نه می هغه خوشالــــــی شته
نه می هغه شاعری شــــــــته
نه قلم په لاس کی نیســـــــم
نه غزل او نه مصری شتــــــه
ستا غمونه اخ جانان په زړګی یمه داغلی
ـــــ
تا مجبــــــــــــور کـــړم جانان
تا می زړه کی ځای پیــداکړو
په مسکا دی راتــــــــــــه ویل
ټول ژوند به نور یو ځای کړو
اوس نه ته یی نه ستا قـــول
نه ستا هغه خندیدل شـــــته
ستا په هجر کی جانان اوس غومو یمه خوړلی
ــــــــــــ
تا ویل نه جدا کیـــــــــــــــګو
مونګ تــــــر مرګه نه بیــــلګو
مونګ خوشال زیندګــــی کړو
ده هـــچا نه نـــه ډاریگــــــــو
نه دی خط نه دی میسج شته
نه دی اوس ریښتین ولی شته
ستا په فکر کی جانان ترسهار ما ژړلی
ـــــــــ
تا ټول ژوند راته انگار کــــــړو
تا می زړه راته پــرهار کـــــړو
ته چی زما ژوند ته راتللــــــی
زما دی زړه ده غشو خکاکــړو
نه اوس ته نه ستاوسال شته
نه دی یو خکولی اهوال شته
چی جدا شولی جانان زما خوښی هم رانه تللی
ــــــــــــــــ
شاعــــری شوه رانـــــــه پاته
فردیسی شـوه رانـــــــه فاته
فرقانی وزوریــــــــــــــــدمه
ها ځوانی شوه رانه پاتـــــــه
اوس نه قلم نه کتابجه شته
نه هم کومه زم زمه شـــــته
زړه می تا دی رانه وړی په ژوندن شومه نیمګړی