📝شرح عمل :
1.فضای بینابینی سطوح مبتلای مهره ها به طور خلفی از طریق یک برش در خط وسط یا کنار آن باز میشود.وسعت برش به تعداد لامینایی که قرار است برداشته شود بستگی دارد(معمولا برای برش یک تیغه شماره 10 روی دسته بیستوری شماره 3 استفاده میشود.قلم الکتروکوتری و قیچی های مایو نیز برای آشکار کردن مهره استفاده میشود)
2.فاشیا و عضلات اطراف مهره ها با کمک پریوست الویتور یااستئوتوم از زائده های خاری و لامینا جدا میشوند.همانطور که عضلات جدا میشوند در اطراف حاشیه ها گازهایی پک میشود تا به هموستاز و به دایسکشن بلانت کمک کند.(فرد اسکراب باید اسپانج های 4*4 و Ray-tec را باز کند و آنها را برای پک کردن در اطراف لبه ها به صورت طولی تا کند)
3.بعد از اینکه عضلات کنار زده شد یک رترکتور برای فراهم نمودن دید قرار داده میشود.(رترکتورهای مورد استفاده دراین مرحله عبارتند از :تیلور.بکمن-آدسون.مارتین می یردینگ و ژلفی)
4.خارهای زائده های مهره ای برداشته میشود و رونژر برای برداشتن لبه لامینا-لیگامنت فلاووم استفاده میشود.باید دقت نمود زمانی که لیگامان فلاووم بریده میشود عروق اپی دورال آسیب نبیند.(این کار برای مشخص شدن دورای طناب نخاعی-ریشه های اعصاب نخاعی یا ضایعات اینترلامینار انجام میگردد.اگر از قلم کوتر استفاده میشود برای حفاظت از دورا از کاتانوئید های مرطوب استفاده شود)
5.بعد از اینکه مقدار لازم لامینا با رنژور برداشته شد دورا و ریشه عصب به دقت با رترکتور ریشه عصب Nerve root retractor کنار زده میشود.(فرد اسکراب باید با یک اسپانچ استخوان را از رنژور بردارد.ممکن است برای کنار زدن ریشه عصب از رترکتور ریشه عصب لاو یا اسکاویل استفاده شود.برای جلوگیری از آسیب عصب نباید بعد از گذاشتن رترکتور آن را حرکت داد)
⚠️مرحله 6 به علت لامینکتومی بستگی دارد ممکن است یک دیسک بین مهره ای-تومور طناب نخاعی-خرده های استخوانی... برداشته شود.
6.رنژور های پیتوتری برای برداشتن تکه های بیرون زده دیسک استفاده میشود(در این مرحله نیاز است که فرد اسکراب مواد دیسک را روی اسپانج بردارد و در یک ظرف نمونه استریل قرار دهد تا برای آنالیز پاتولوژیکی فرستاده شود)
7.زمانی که دیسک بیرون زده برداشته شد ممکن است بخش داخلی دیسک با رنژور برداشته شود.برای برداشتن همه قسمت های باقیمانده دیسک در فضای بین مهره ای از کورت استفاده میشود.باید دقت شود که به آئورت یا ورید اجوف که درقسمت قدامی ستون مهره ها قرار دارد آسیب نرسد.(فرد اسکراب باید ست لاپاراتومی و ست قلبی و عروقی را در دسترس داشته باشد)
8.اگر به دنبال لامینکتومی یا لامینوتومی مهره ها بی ثبات شود ممکن است در این مرحله فیوژن مهره انجام شود.برای فیوژن معمولا بعد از کورت کردن خرده های استخوان را درون و طول فضای بین مهره ای قرار میدهند.(اگر فیوژن ضرورت یابد فرد اسکراب باید کورت-گوژ و استئوتوم را برای برداشتن گرافت استخوان آماده نماید.یک ست پایه ارتوپدی و رترکتور ژلفی و یو اس آرمی لازم است.باید گرافت استخوان را دریک گالیپات فلزی کوچک قرار داد)
9.بعد از اینکه مواد گرافت استخوانی در فضای بین مهره ای قرار داده شد کورتاژ بدنه های مهره ای به تشکیل مواد استخوانی کمک میکنند.این استخوان از کرست ایلیاک و یا به صورت هموژن از بانک استخوان گرفته میشود.(در شرایط خاص پاتولوژیک ممکن است ثبات حاصل نشود در این موارد ثبات به وسیله یکی از سیستم های ایمپلنت ایجاد میشود.این سیستم ها شامل رادها-هوک ها و پیچ ها است)
10.قبل از بستن زخم زخم شستشو داده میشود تا دبرید آن تمیز شود.همه کاتانوئید ها و گاز ها برداشته میشود.(معمولا قبل از بستن زخم درن هموواک در زخم گذاشته میشود.برای جلوگیری از تشکیل لخته در درن باید مخزن آن را فورا متصل نمود)
11.عضلات اطراف نخاع (پارا اسپاینوس) با نخ پلی گلاکتین ضخیم به هم نزدیک میشوند و زخم بسته میشد.پوست با نایلون مونو فیلامنت یا منگنه های ضد زنگ بسته میشود.(بخیه های ضخیم و منقطع معمولا بهترین روش بستن است.وقتی که اولین مرحله بستن انجام میشود شمارش آغاز میشود)
http://t.me/gums_ast
1.فضای بینابینی سطوح مبتلای مهره ها به طور خلفی از طریق یک برش در خط وسط یا کنار آن باز میشود.وسعت برش به تعداد لامینایی که قرار است برداشته شود بستگی دارد(معمولا برای برش یک تیغه شماره 10 روی دسته بیستوری شماره 3 استفاده میشود.قلم الکتروکوتری و قیچی های مایو نیز برای آشکار کردن مهره استفاده میشود)
2.فاشیا و عضلات اطراف مهره ها با کمک پریوست الویتور یااستئوتوم از زائده های خاری و لامینا جدا میشوند.همانطور که عضلات جدا میشوند در اطراف حاشیه ها گازهایی پک میشود تا به هموستاز و به دایسکشن بلانت کمک کند.(فرد اسکراب باید اسپانج های 4*4 و Ray-tec را باز کند و آنها را برای پک کردن در اطراف لبه ها به صورت طولی تا کند)
3.بعد از اینکه عضلات کنار زده شد یک رترکتور برای فراهم نمودن دید قرار داده میشود.(رترکتورهای مورد استفاده دراین مرحله عبارتند از :تیلور.بکمن-آدسون.مارتین می یردینگ و ژلفی)
4.خارهای زائده های مهره ای برداشته میشود و رونژر برای برداشتن لبه لامینا-لیگامنت فلاووم استفاده میشود.باید دقت نمود زمانی که لیگامان فلاووم بریده میشود عروق اپی دورال آسیب نبیند.(این کار برای مشخص شدن دورای طناب نخاعی-ریشه های اعصاب نخاعی یا ضایعات اینترلامینار انجام میگردد.اگر از قلم کوتر استفاده میشود برای حفاظت از دورا از کاتانوئید های مرطوب استفاده شود)
5.بعد از اینکه مقدار لازم لامینا با رنژور برداشته شد دورا و ریشه عصب به دقت با رترکتور ریشه عصب Nerve root retractor کنار زده میشود.(فرد اسکراب باید با یک اسپانچ استخوان را از رنژور بردارد.ممکن است برای کنار زدن ریشه عصب از رترکتور ریشه عصب لاو یا اسکاویل استفاده شود.برای جلوگیری از آسیب عصب نباید بعد از گذاشتن رترکتور آن را حرکت داد)
⚠️مرحله 6 به علت لامینکتومی بستگی دارد ممکن است یک دیسک بین مهره ای-تومور طناب نخاعی-خرده های استخوانی... برداشته شود.
6.رنژور های پیتوتری برای برداشتن تکه های بیرون زده دیسک استفاده میشود(در این مرحله نیاز است که فرد اسکراب مواد دیسک را روی اسپانج بردارد و در یک ظرف نمونه استریل قرار دهد تا برای آنالیز پاتولوژیکی فرستاده شود)
7.زمانی که دیسک بیرون زده برداشته شد ممکن است بخش داخلی دیسک با رنژور برداشته شود.برای برداشتن همه قسمت های باقیمانده دیسک در فضای بین مهره ای از کورت استفاده میشود.باید دقت شود که به آئورت یا ورید اجوف که درقسمت قدامی ستون مهره ها قرار دارد آسیب نرسد.(فرد اسکراب باید ست لاپاراتومی و ست قلبی و عروقی را در دسترس داشته باشد)
8.اگر به دنبال لامینکتومی یا لامینوتومی مهره ها بی ثبات شود ممکن است در این مرحله فیوژن مهره انجام شود.برای فیوژن معمولا بعد از کورت کردن خرده های استخوان را درون و طول فضای بین مهره ای قرار میدهند.(اگر فیوژن ضرورت یابد فرد اسکراب باید کورت-گوژ و استئوتوم را برای برداشتن گرافت استخوان آماده نماید.یک ست پایه ارتوپدی و رترکتور ژلفی و یو اس آرمی لازم است.باید گرافت استخوان را دریک گالیپات فلزی کوچک قرار داد)
9.بعد از اینکه مواد گرافت استخوانی در فضای بین مهره ای قرار داده شد کورتاژ بدنه های مهره ای به تشکیل مواد استخوانی کمک میکنند.این استخوان از کرست ایلیاک و یا به صورت هموژن از بانک استخوان گرفته میشود.(در شرایط خاص پاتولوژیک ممکن است ثبات حاصل نشود در این موارد ثبات به وسیله یکی از سیستم های ایمپلنت ایجاد میشود.این سیستم ها شامل رادها-هوک ها و پیچ ها است)
10.قبل از بستن زخم زخم شستشو داده میشود تا دبرید آن تمیز شود.همه کاتانوئید ها و گاز ها برداشته میشود.(معمولا قبل از بستن زخم درن هموواک در زخم گذاشته میشود.برای جلوگیری از تشکیل لخته در درن باید مخزن آن را فورا متصل نمود)
11.عضلات اطراف نخاع (پارا اسپاینوس) با نخ پلی گلاکتین ضخیم به هم نزدیک میشوند و زخم بسته میشد.پوست با نایلون مونو فیلامنت یا منگنه های ضد زنگ بسته میشود.(بخیه های ضخیم و منقطع معمولا بهترین روش بستن است.وقتی که اولین مرحله بستن انجام میشود شمارش آغاز میشود)
http://t.me/gums_ast