غزل

پر زړه زخمي زبـون زبـون يم آخــر مـړ به شمه
سخته ځپلی ستا بيلتون يم آخــر مـړ به شـمه

ډېري مودي وشوي ده حال پته دي نه لګـــيږي
خو زه لا هم ســتا په لټون يم آخر مړ به شــمه

خداي خودي راوله يوځـل له مودو ورکه آشـنا
ډېر ناقــراره بي سـکـون يم آخــر مـړ به شــمه

ده‌آه نعرې‌کړم هم مي‌شونډو وچ پـتري نيــولي
یاره تر‌حــده ده جـــنون يــم آخـرمـړ به شــمه

چي دي رايادي خاطري سي کړم ســوز آهونه
غم کي‌دي تل سر په زنګون يم آخر مړ به شمه
  
ده‌تنهايی ورځي او شپي‌دي غريو نيولی‌ګرځم
ډېر زورولی سـتا نشتون يم آخــر مـړ به شمه

ای ده حقمل ده سترګو توره ته خـبر يې که نه
راحصــار کړی بل آزمـون يم آخــر مړبه شـــمه

محمدګل حقمل