#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ﴾ [الأنبياء: ٣۵]
▫️«هر کسی چشندۀ [طعم] مرگ است؛ و [ای مردم،] شما را با بدی و نیکی می‌آزماییم و [سرانجام] به سوی ما بازگردانده می‌شوید.»

مرگ، همان جامی است که همه از آن خواهند نوشید: مومن و فاسق، پیامبر و طاغوت، جنیات و فرشتگان.
و تنها خداوند باقی است.
مرگ پایان ماجرا نیست، تازه آغاز ماجراست.
تنها مرگ، برای پند و اندرز گرفتن، کافی است.
ابونواس [1] که در سرودن خمریه (اشعاری در وصف شراب) بسیار شهرت دارد، همسایه نیکی داشت که وی را بسیار به سمت خدا و ترک شراب دعوت می‌داد، وقتی همسایه‌اش فوت نمود، ابونواس در تشییع جنازه او حاضر شد، وقتی کنار قبرش ایستاد، گفت: «پند امروزت گیراتر است از پندهایی که در زمان زنده بودن می‌دادی»؛ یعنی تمام آنچه از باب نصیحت به من گفتی، با پندی که امروز با مشاهده قبر تو دریافت کردم، برابری نمی‌کند.

📚پی‌نوشت:
[1] اصل این واقع مربوط به شاعر بزرگ ابو العتاهیه (م211هـ) است که در رثای دوستش علی بن ثابت آن را سروده است. (نک: البيان والتبيين، الجاحظ، ج3، ص171؛ الأمالی، الزجاجی، ج1، ص92؛ الاغانی، أبو الفرج الأصبهانی، ج4، ص289).
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین