از این متنفرم که هرکاری انجام میدم برا بقیه کافی نیست و هیچ‌وقت هیچ‌کس از من راضی نمیشه؛از این متنفرم که هیچ‌وقت نمیتونم خودمو دوست داشته باشم و هرکار که میکنم باعث میشم بیشتر از خودم بدم بیاد؛از این متنفرم که نمیتونم فراموش کنم،هیچیو و هیچ‌کسو نمیتونم فراموش کنم در حدی که بعضی اوقات دلم میخواد فقط تصادف کنم برم کما و بیدار شم و هیچ‌کس رو نشناسم،حتی اسم خودمم ندونم؛تا بتونم ی زندگی دوباره شروع کنم.