شاهنامه به ما تاریخ می‌دهد
اسلامی گفت: شما اگر از بسیاری درباره شاهنامه بپرسید، به شما می‌گویند داستان پادشاهان است یا داستان زد و خورد پهلوانانی است که کارهای اغراق‌آمیز انجام می‌‌دهند. متأسفانه به‌جز نخبگان، افکار عموم جامعه درباره ضرورت شناخت شاهنامه بیتفاوت هستند.وی اظهارکرد: از چهار جنبه راهبردی می‌توان به متن شاهنامه پرداخت. نخستینِ آن تاریخ ایران است. کشوری که تاریخ ندارد هویت ندارد. این در حالی است که شاهنامه به ما تاریخ می‌دهد. در طول تاریخ، حملات بدی به کشور ما صورت گرفته که آثار و منابع تاریخی و فرهنگی ما را نابود کرده است. حالا کار فردوسی این بوده که منابع تاریخی را جمع می‌کند و آن‌ها را به زبانی شیرین، در شاهنامه می‌آورد تا به دوران ما نیز منتقل شود.
اهمیت زبان‌شناسی شناسنامه
اسلامی زبان را دومین نکته درخورتوجه در شاهنامه خواند و گفت: در بسیاری از کشورهای دنیا زبان ملی تغییر کرده است. ما نیز در صد سال پیش و اول مشروطه به این مرحله رسیدیم که آیا زبان فارسی را کنار بگذاریم و انگلیسی را رسمی کنیم. خوشبختانه نخبگان فکری آن زمان همچون فروغی، تیمورتاش و حکمت به این نتیجه رسیدند که ما با همین زبان فارسی پیشرفت می‌کنیم. آنان فرهنگستان زبان فارسی را تشکیل دادند و این تلاش تا به امروز ادامه داشته است.حالا شما در نظر بگیرید فردوسی در دورانی زندگی می‌کرده که حکومت علاقه چندانی به زبان فارسی و تاریخ ایرانی نداشته است. پس شاهنامه از منظر زبان هم برای ما اهمیت بسیاری دارد.وی توجه به خرد و عقلانیت ایرانی را سومین نکته ارزشمند شاهنامه دانست و گفت: ایرانی‌ها همواره ستایشگر خرد بوده‌اند و در شاهنامه هم خرد ستایش شده است.
احیای سبک مملکت‌داری در اثر فردوسی
مملکت‌داری ایران آخرین موضوعی بود که این سخنران درباره ارزش‌های شاهنامه به آن اشاره کرد. وی توضیح داد: فردوسی تلاش کرد در شاهنامه سبک مملکت‌داری دوران باستان را احیا کند، سبکی که مبتنی‌‌بر تشریفات و ادب و اخلاق و پیوند دین و سیاست بود.
اسلامی در پایان سخنان خود با بیان اینکه نام و واژه «ایران» در کتیبه‌های هخامنشی و در عهد اردشیر و نیز در بسیاری از متون ما بوده است اظهار کرد: بسیاری از کشورها بین ٣٠٠ تا ۴٠٠ سال است که برای خود اسم انتخاب کرده‌اند اما نام ایران بیش از دو هزار سال تداوم داشته و شاهنامه از آن متونی است که نزدیک به ٨٠٠ بار نام ایران در آن تکرار شده است.
وی افزود: در حال حاضر، بسیاری از گروه‌های قومیتی تندرو و تروریستی منطقه به وجود آمدن ایران را از ١٣١٣ به بعد بیان می‌کنند. از همین روست که باید نسل امروز را به سمت شناخت هویت ایرانی و متونی همچون شاهنامه فراخواند.
برنامه گرامیداشت ابوالقاسم فردوسی به همت کانون فرهنگ و ایران‌شناسی دانشگاه فردوسی و با مشارکت کانون فیلم و عکس و کانون شعر و ادب دانشگاه فردوسی و قطب زبان و ادب فارسی این دانشگاه برگزار شد و با نقالی محسن میرآفتاب، عضو کانون ایران‌شناسی، همراه بود.
http://shahraraonline.com/news/78676
اسلامی گفت: شما اگر از بسیاری درباره شاهنامه بپرسید، به شما می‌گویند داستان پادشاهان است یا داستان زد و خورد پهلوانانی است که کارهای اغراق‌آمیز انجام می‌‌دهند. متأسفانه به‌جز نخبگان، افکار عموم جامعه درباره ضرورت شناخت شاهنامه بیتفاوت هستند.وی اظهارکرد: از چهار جنبه راهبردی می‌توان به متن شاهنامه پرداخت. نخستینِ آن تاریخ ایران است. کشوری که تاریخ ندارد هویت ندارد. این در حالی است که شاهنامه به ما تاریخ می‌دهد. در طول تاریخ، حملات بدی به کشور ما صورت گرفته که آثار و منابع تاریخی و فرهنگی ما را نابود کرده است. حالا کار فردوسی این بوده که منابع تاریخی را جمع می‌کند و آن‌ها را به زبانی شیرین، در شاهنامه می‌آورد تا به دوران ما نیز منتقل شود.
اهمیت زبان‌شناسی شناسنامه
اسلامی زبان را دومین نکته درخورتوجه در شاهنامه خواند و گفت: در بسیاری از کشورهای دنیا زبان ملی تغییر کرده است. ما نیز در صد سال پیش و اول مشروطه به این مرحله رسیدیم که آیا زبان فارسی را کنار بگذاریم و انگلیسی را رسمی کنیم. خوشبختانه نخبگان فکری آن زمان همچون فروغی، تیمورتاش و حکمت به این نتیجه رسیدند که ما با همین زبان فارسی پیشرفت می‌کنیم. آنان فرهنگستان زبان فارسی را تشکیل دادند و این تلاش تا به امروز ادامه داشته است.حالا شما در نظر بگیرید فردوسی در دورانی زندگی می‌کرده که حکومت علاقه چندانی به زبان فارسی و تاریخ ایرانی نداشته است. پس شاهنامه از منظر زبان هم برای ما اهمیت بسیاری دارد.وی توجه به خرد و عقلانیت ایرانی را سومین نکته ارزشمند شاهنامه دانست و گفت: ایرانی‌ها همواره ستایشگر خرد بوده‌اند و در شاهنامه هم خرد ستایش شده است.
احیای سبک مملکت‌داری در اثر فردوسی
مملکت‌داری ایران آخرین موضوعی بود که این سخنران درباره ارزش‌های شاهنامه به آن اشاره کرد. وی توضیح داد: فردوسی تلاش کرد در شاهنامه سبک مملکت‌داری دوران باستان را احیا کند، سبکی که مبتنی‌‌بر تشریفات و ادب و اخلاق و پیوند دین و سیاست بود.
اسلامی در پایان سخنان خود با بیان اینکه نام و واژه «ایران» در کتیبه‌های هخامنشی و در عهد اردشیر و نیز در بسیاری از متون ما بوده است اظهار کرد: بسیاری از کشورها بین ٣٠٠ تا ۴٠٠ سال است که برای خود اسم انتخاب کرده‌اند اما نام ایران بیش از دو هزار سال تداوم داشته و شاهنامه از آن متونی است که نزدیک به ٨٠٠ بار نام ایران در آن تکرار شده است.
وی افزود: در حال حاضر، بسیاری از گروه‌های قومیتی تندرو و تروریستی منطقه به وجود آمدن ایران را از ١٣١٣ به بعد بیان می‌کنند. از همین روست که باید نسل امروز را به سمت شناخت هویت ایرانی و متونی همچون شاهنامه فراخواند.
برنامه گرامیداشت ابوالقاسم فردوسی به همت کانون فرهنگ و ایران‌شناسی دانشگاه فردوسی و با مشارکت کانون فیلم و عکس و کانون شعر و ادب دانشگاه فردوسی و قطب زبان و ادب فارسی این دانشگاه برگزار شد و با نقالی محسن میرآفتاب، عضو کانون ایران‌شناسی، همراه بود.
http://shahraraonline.com/news/78676