Siz insonlarning o'zlarini emas, balki ularning o'zingiz uchun
foydali xislatlarini sevasiz.
Ular sizni qanchalik baxtli qila oladi?
Ular siz uchun nimalarga godir?
Ular sizdan hech gachon ranjimasligi kerak, ammo siz ularni
ranjitganingizda xafa bolmasliklari kerak, tog rimi?
Siz tanqid qilishingiz mumkin, ammo u aslo sizni tanqid qil-
masligi kerak, to'g rimi?
Demak, siz insonlarni emas, o'z ichingizdagi xudbinligingizni
sevasiz.
Shu tufayli ham ó'zingizga foydasi tegmaydigan, "ortigcha"
insonlarni atrofingizda ushlab o'tirmaysiz. Ulardan xabar kelmay
go'ysa, izlamaysiz. Ularning hol-ahvoli bilan qiziqmaysiz. Bi-
ron-bir tashvishi bo'lsa, tashvishi hagida hatto o'ylamaysiz ham.
Shuni bilmaysizki, u insonda ham Allohdan gorqadigan qalb
va bitishi kutilayotgan yaralar bor.
Insonni inson ekanligi uchun sevish kerak. O'sha sevgan in-
soningizga munosib va loyig bo'lishingiz kerak.
Sezyapsizmi-yo'gmi - bilmayman-u, ammo har narsani juda
tez tugatyapmiz.
Kaktuslar ham gullaydi.
♾