Pouyesh

چه شد که احساسات مان ما را می ترسانند ؟؟
از کودکی می آموزیم که از هر واقعیت بیرونی (رویداد خاص ) یا تجربه درونی (فکر یا حس جسمی ) که والدین یا بزرگ تر ها را می آزارد ، اجتناب کنیم :در جمله (ببند نیشت رو دختر جلف) دختر می آموزد که احساس خود را پنهان کند تا به پدر دلبسته بماند ، ولو با ترس و نا ایمنی .اگر احساسات من مادرم را آزار دهد ، هر گاه بر من مستولی شود با واکنش های دفاعی آن را مهار می کنم .ادراک زیرپوستی (ناهشیار ) آن احساس تهدیدآمیز، اضطراب و به دنبال آن واکنش دفاعی را به جریان می اندازد . این همان مثلث تعارض است ..
اگر من خشمگین شوم ، مامان ناراحت می شود و اگر ابراز کنم ، بابا گمان می کند خودم را لوس می کنم . در نتیجه ، هنگام تجربه این احساسات مضطرب می شویم ، زیرا حافظه ی ما از تنبیه شدن در هنگام تجربه این احساسات خبر می دهد .
برگرفته از کتاب :از خط تا مثلث تعارض
نویسنده :#دکتر_نیما_قربانی
پ.ن : در درمان روانپویشی ما تلاش میکنیم محیط امنی را ایجاد کنیم تا با ادغام شناخت ذهنی و تجربه ای تجربه ای اصلاحی را برای مراجع ایجاد کنیم .

#روانکاوی
#خودمان_را_بهتر_بشناسیم
#دکتر_مهدی_رضا_سرافراز
@ISTDP_pouyesh
www.ISTDP.me www.sarafraz.me

گاهی این سوء برداشت وجود دارد که هدف درمان ISTDP تجربه احساسات است .
ولی تجربه احساسات اصیل فقط ابزاری برای خودشناسی و شناخت دنیای اطرافمان هستند.زمانی که به دنیا آمدیم ما مجهز به احساسات اصیلی بودیم که از ما محافظت کردند اما زمانی که وجود احساسات مان ما را تهدید می کرد محافظ هایی دور خود می کشیدیم تا دنیا را جور دیگری ببینیم .هدف ما در درمان ISTDP شناخت این محافظ هاست برای نزدیک شدن به دنیای واقعی خودمان و نیز نزدیک شدن به خود اصیل مان .

برگرفته از دوره های روانپویشی کوتاه مدت و فشرده دکتر سرافراز
#دکتر_مهدی_رضا_سرافراز
@ISTDP_pouyesh
www.ISTDP.me www.sarafraz.me

#تمجيد_از_نگاهي_ديگر
#روانکاوی_پویشی
#رنج
#رواندرماني
#احساسات_متعارض
#خودآگاهی
#دكتر_مهدي_رضا_سرافراز


"پايگاه روانپويشي ايران"
@ISTDP_POUYESH
WWW.sarafraz.me
WWW.ISTDP.me

#برشى_از_يك_كتاب 📚

مادرم به پرستارهايی که در بيمارستان‌های مختلف از پدرم مراقبت کرده بودند حسادت می‌کرد.
دلش می‌خواست پدرم سلامتی‌اش را فقط مديون او بداند،
می‌خواست پدرم به وفاداری خستگی ناپذير او اهميت دهد.

ديکتاتوری روی ديگر فداکاری است.

#مارگارت_اتوود
از كتاب : آدمکش کور

#روانشناسی
#روانکاوی_پویشی
#دکتر_مهدی_رضا_سرافراز
كانال پويش
@ISTDP_POUYESh
Www.Sarafraz.me

وسواس و نشخوار وسواس پدیده‌ای فکری و نه احساسی است با مصداق تسخیر. آنچه که بی‌حاصل ذهن را تسخیر می‌کند. از وسواس ایستایی، تسخیر، و تکرار آزار دهنده قابل درک است. جماعت تحصیل کرده (دور از شما) عمدتاً مبتلا به وسواس هستند. کسانی که با تمرکز و انضباط موفقیت‌های تحصیلی حاصل می‌کنند، احتمال بیشتری دارد که در تمرکز و انضباط افراط کنند. همین امر احتمال وسواس را در آن ها بالا می‌برد. داستان رشد سرطانیِ نظم و انضباط درکار و بدل شدن آن به هدف، و نه به ابزاری برای رسیدن به هدف از مشخصه های انتلکتوال های وسواسی است.این جماعت بسیار قلیل وسواسی را دو مشخصه است: شوق و وسوسه پیشرفت ذهنی و رفتاری و حرفه‌ای، امّا دل حرکت نداشتن. در نتیجه با فکر، نه با دل، و به طور تکراری حول راه و هدف خود می‌چرخند. جماعت وسواسی تحصیل کرده به جای دل، به عقل تکیه می کنند و کارشان نشخوار کردن ذهنی فیزیک و شیمی و جبر و مثلثات و زیست شناسی، و …. اینقدر این درس‌ها را نشخوار می‌کنند تا آخر راهی به دانشگاه می‌یابند و در دانشگاه این نشخوار ادامه می‌یابد تا منجر به روپوش سفید یا کت و شلوار و کروات با یک کیف شیک لویی ویتون و خلاصه پوسته‌ای پر زرق و برق، البته بعد از ۲۰ سال نشخوار، می‌شود. امّا گاهی در باطن این پوسته‌ی شیک و پر زرق و برق اهل فضل و ادب، با اندکی دقت شخص دیگری را می‌یابیم که پر از توجه، ظرافت، لطافت، حماقت، شرارت، و حقارت است. و اگر این پوسته‌ی شیک پر زرق و برق کنار رود، به شرطی که دست‌ها استریل باشد تا میکروبی به این وجود نحیف، حقیر، و لطیف وارد نشود، می‌توانی تازه دستش را بگیری، بزرگش کنی و پرورش‌اش دهی و از او نه یک ظاهر شیک و پر زرق و برق، بلکه یک انسان با استعداد، سخت‌کوش، و دوست داشتنی بسازی.هر آنچه که تو را نگه داشت و دعوت به دور زدن دور خود کرد وسواس است. یعنی اینکه می‌خواهی از اینجا بروی به اصفهان، به قم که می‌رسی، سر میدان ۷۲ تن، هی دور میدان با ماشین می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی، هی می‌چرخی (چی شد خسته شدی! همینه دیگه. وسواس یعنی همین، آدم را خسته می‌کند و جلو حرکت و پیشروی را می‌گیرد). حالا چرا می‌چرخی؟ رانندگی در جاده و حرکت به سمت جلو چالش آفرین است، خطرناک است، دل می‌خواد. اما دور میدان ۷۲ تن چرخیدن حال می‌ده، مثل چرخ و فلکی که دوره‌ی کودکی سوار می‌شدی. اما سرت گیج میره!هر توجهی که عاری از احساس بود، مولد تنش بود، تکراری بود، بی‌حاصل بود، و در برخی مواقع وخیم و آزار دهنده بود توجهی وسواس گونه است. برای اینکه معنای توجه و وسواس را بهتر بدانی، فصل ۴ من به روایت من را بهتر است بخوانی. اما از یاد نبر تمرکزی که نه تنش، که دلهره، شوق، حرکت، فربهی، و شعف آورد وسواس گونه نیست. وسواس به طبع موضوع و نحوه توجه به آن مشخص می‌شود. گاهی تمرکز روی برخی موضوع‌ها نه ایستایی، که حرکت و پیشرفت را بیشتر می‌کند. مثل دلبستگی نوزاد به مادر. هر چه نوزاد بیشتر به مادر بچسبد و از او تغذیه کند، بیشتر رشد می‌کند و سالم می‌ماند. وقتی موضوع تمرکز و چسبندگی بی‌حاصل و یا زجر آور بود، و به شکلی ایستا و تکراری مورد توجه قرار گرفت، توجه وسواس گونه می‌شود. داستان کلیدِ گیر کرده در قفل، و کلیدی که در یک قفل روغن خورده در را می‌گشاید و در موقع لزوم به کار می‌رود مثال دیگری در فهم وسواس است. انداختن کلید در قفل در هنگام نیاز به گشودنِ در، یک عمل کارآمد است، امّا ور رفتن با کلید و قفل، آن هم به شکل تکراری و بی‌حاصل و خشک که دری را هم نمی‌گشاید می‌شود وسواس. هرچیزی می‌تواند مورد توجه وسواس گونه قرار گیرد. عشق وسواسی داریم، همانگونه که نفرت وسواسی هم داریم.
#دکتر_نیما_قربانی
#روانکاوی
#وسواس
@ISTDP_pouyesh