Onam bilan tushmabman surʼat...!
Bugun telofonim titkilab koʻzim,
Suratlarni bir-bir ayladim taxlil.
Koʻrib hayron boʻldim xattoki oʻzim,
Rasmga tushibman judaham koʻp xil.
Oʻzimni ming turfa nusxaga solib,
Suratga tushibman bogʻ-u, rogʻlarda.
Doʻst-u, tanishlarni suratga olib,
Kameram tinmadi goʻzal chogʻlarda.
Chiroyli chiqqan deb hamma rasmni
Oʻzimni oʻzimga maqtab turaman.
Hayolimga shu on bir rasm kelib,
Hovliqib, shoshqinib izlab koʻraman.
Axir boʻlish kerak, qayerda qoldi?
Nahot tushmaganman bunaqa surat.
Aslida bilaman, bilaman rosti,
Lek oʻzim aldashga topaman juʼrat.
Moʻjiza roʻy berib boʻlsaydi paydo,
Mayliga koʻrimsiz, boʻlsa ham hira .
Biroq topolmadim, topmadim aslo,
Onam bilan rasm tushmabman sira.
Eh qanday razilman, qanday mehrsiz,
Oʻzimni sevishni eplabman xolos.
Tushilgan bir dunyo suratlar essiz,
Bitta shu rasmga teng kelmaydi rost.
Men shunday aqlsiz, nodon boʻldimda,
Yoshim ulgʻaysada hamon fahmim yoʻq.
Qimmat pulga olgan telefonimda,
Onam bilan tushgan bitta rasmim yoʻq.
Onamning suratin saqlab yurmasa,
Nimaga ham kerak qimmat telefon......
@Qalbdagi_nidolar