📜 فارسیِ دَری (درس چهارم)

«برای مدیران BBC که نمی‌دانند فارسی و دری یک زبان است نه دو زبان»

ناصر خسرو قبادیانی اهل روستای یمگان در ولایت بدخشان افغانستان است. او در ارجگذاری به شعر دری خود می‌گوید که

« من آنم که در پای خوکان نریزم
مر این قیمتی دُرِّ لفظ دَری را».

او باز شعر خود را فارسی می‌نامد و می‌گوید اشعار فارسی و تازی مرا بخوان و به یادگار دار:

اشعار به پارسی و تازی
برخوان و بدار یاد گارم

وقتی به تبریز در غرب ایران می‌رسد قطران شاعر را می‌بیند که به «زبان فارسی» شعر نیکو می‌گفته است. ناصر خسرو در سفرنامه نوشته:
«در تبریز قطران نام شاعری را دیدم شعر نیک می‌گفت اما زبان فارسی نیکو نمی‌دانست. پیش آمد. دیوان منجیک و دیوان دقیقی را بیاورد و هر معنی که او را مشکل بود بپرسید با او بگفتم و شرح آن بنوشت و اشعار خود بر بخواند».
منجیک ترمذی که شعرش فارسی بوده نیز اهل تِرمَذ است از مناطق مرزی ازبکستان و افغانستان.



درس اول: https://t.me/karvandparsi/99

درس دوم " https://t.me/karvandparsi/100

درس سوم : https://t.me/karvandparsi/101

درس چهارم: https://t.me/karvandparsi/102

درس پنجم: https://t.me/karvandparsi/103

درس ششم: https://t.me/karvandparsi/105
http://karsi.blogfa.com/