Формы «актыўнасці» і «пасіўнасці» ў разуменні Эрыха Фрома.
Пад «актыўнасцю» у сучасным сэнсе слова, звычайна разумеюць дзеянні, якія ўносяць змены ў існуючую сітуацыю сродкам страты моц. У сучасным свеце чалавекам «актыўным» лічыцца чалавек, які займаецца бізнэсам, працуе на заводзе, займаецца спортам і г. д. Агульнае ва ўсіх гэтых відах актыўнасці тое, што яны накіраваны на дасягненне ўзнешніх мэт. І прычым тут не прымаецца пад увагай матывацыя актыўнасці. У якасці прыкладу такім чалавекам можа быць чалавек, які схільны да прагнасці, або да несупыннай працы пачуццём глыбокай турботы. Такі чалавек з'яўляецца рабом сваіх пачуццяў, схільнасцяў, цягаў і яго «актыўнасць» з'яўляецца больш «пасіўнасцю», бо ён падвяргаецца падахвочанню, як ахвяра, а не твораца. Чалавекам «пасіўным» у сучасным свеце лічыцца чалавек спакойны, мыслячы, разважлівы, не маючы іншай мэты, акрамя мэты асведамлення сябе і свайго адзінаства з светам, такі чалавек лічыцца пасіўным, бо ён нічога не «робіць». У рэальнасці, такі стан з'яўляецца вышэйшай актыўнасцю, актыўнасцю духа, якая магчыма пры ўмове ўнутранней свабоды і незалежнасці. Сучасная канцэпцыя актыўнасці мае на ўвазе карыстанне энэргіі на дасягненне ўзнешніх мэтаў, чалавек, які з'яўляецца аб'ектам матывацый, якіх сам не асведамляе; другая канцэпцыя актыўнасці маецца на ўвазе выкарыстоўванне ўласцівых чалавеку сіл незалежна ад таго, ці ажыццяўляюцца пры гэтым узнешнія змены, пад «актыўнасцю» Эрых Фром бачыў таксама каханне.
Пад «актыўнасцю» у сучасным сэнсе слова, звычайна разумеюць дзеянні, якія ўносяць змены ў існуючую сітуацыю сродкам страты моц. У сучасным свеце чалавекам «актыўным» лічыцца чалавек, які займаецца бізнэсам, працуе на заводзе, займаецца спортам і г. д. Агульнае ва ўсіх гэтых відах актыўнасці тое, што яны накіраваны на дасягненне ўзнешніх мэт. І прычым тут не прымаецца пад увагай матывацыя актыўнасці. У якасці прыкладу такім чалавекам можа быць чалавек, які схільны да прагнасці, або да несупыннай працы пачуццём глыбокай турботы. Такі чалавек з'яўляецца рабом сваіх пачуццяў, схільнасцяў, цягаў і яго «актыўнасць» з'яўляецца больш «пасіўнасцю», бо ён падвяргаецца падахвочанню, як ахвяра, а не твораца. Чалавекам «пасіўным» у сучасным свеце лічыцца чалавек спакойны, мыслячы, разважлівы, не маючы іншай мэты, акрамя мэты асведамлення сябе і свайго адзінаства з светам, такі чалавек лічыцца пасіўным, бо ён нічога не «робіць». У рэальнасці, такі стан з'яўляецца вышэйшай актыўнасцю, актыўнасцю духа, якая магчыма пры ўмове ўнутранней свабоды і незалежнасці. Сучасная канцэпцыя актыўнасці мае на ўвазе карыстанне энэргіі на дасягненне ўзнешніх мэтаў, чалавек, які з'яўляецца аб'ектам матывацый, якіх сам не асведамляе; другая канцэпцыя актыўнасці маецца на ўвазе выкарыстоўванне ўласцівых чалавеку сіл незалежна ад таго, ці ажыццяўляюцца пры гэтым узнешнія змены, пад «актыўнасцю» Эрых Фром бачыў таксама каханне.