حرکت امام حسین علیه السلام دو علت دارد یکی ظاهری و دیگری باطنی:
علت باطنی آن امتثال فرمان خدای تبارک و تعالی است که ان شاء ان یراک قتیلا. و حضرت به صراحت فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله به من دستوری داده که آن را اجرا خواهم کرد. علت ظاهری خروج از مدینه و مکه، حفظ نفس و حفظ حرمت خانه خدا و حرکت به سوی عراق برای اجابت دعوت کوفیان و اتمام حجت بوده است.
برخورد سیدالشهداعلیه السلام با دشمن جنبه دفاعی داشته و حضرت آغازگر جنگ نبوده است. آن حضرت به مقصود خویش نائل گردید، فرمان الهی را به بهترین وجه امتثال و بقای اسلام را تضمین نمود و پرده از چهره منحوس غاصبین خلافت برداشت.