Rodnaja Litwa


Гео и язык канала: не указан, не указан
Категория: не указана


Гістарычны канал які апісвае усе цікавасьці, а таксама фальсіфікацую, складанасць гісторыі Літвы, Беларусі. Для тых, каму цікава.

Связанные каналы

Гео и язык канала
не указан, не указан
Категория
не указана
Статистика
Фильтр публикаций


Цікавая французкая, моўная&этнаграфічная 19 стагодзьдзя. У поўнай версіі мапы ёсьць апісаньне кожнага народу і яго мовы. Я пераклаў іх праз Гугл аб'ектыў (см. сканы).

Moscovites (origine Turko-Finnoise) - Маскавіты ( турка-фіны).

Смаленск - славянскі горад, разбураны маскавітамі.

Усё ў адзін пост ня зьмясціцца, таму рэкамендую зрабіць высновы самім. Дарэчы, шкада што звычайны люд усходнеславянскі ня ведае пра гэта.

Спасылка


Атрымаў цікавую працу пра гісторыю Беларусі, Літвы. Цікавая й навет грунтоўная прадмова перад мноствам мап розных стагодзьдзяў. Таксама ёсьць перапіс насельніцтва горада Вільні й Смаленска. Рэкамэндую прачытаць хаця б у электронным выглядзе тут.


«Да фінаў адносяцца: лівонцы, чудзь, карэлы, інгеры і інш, якія й зараз жывуць у Эстоніі, Фінляндыі й Пецярбургскай губерні. Модва, Вес, Мера й Мурома пасяліліся на Аке, Маскве й Волзе ў самым цэнтры святой Расеі, з якой цалкам зліліся. Такім чынам, маскоўскія пурысты панславізму маюць пераважна фінскае ці фінска-туранскае паходжаньне. Калі чысьціня крыві гэта перавага, то гэтым могуць пахваліцца толькі беларусы, нашчадкі крывічоў.»

Нажаль, падрабязней пра "чысьціню беларусаў" далей няма, але ўсё роўна цікавы момант з аднаго дакументу 1879 года.

Дарэчы, вырашыў выкладваць ня толькі працы звязаныя зь ліцвінізмам. «Ліцвінства ня можа быць альтэрнатывай беларускасьці, бо ёсьць яе неад’емнай складовай часткай».


«Лексикон треязычный» - адзін з галоўных слоўнікаў Маскоўскай дзяржавы, выдадзены ў 1704 гаду.

«Замест жа мовы габрэйскай, наша родная славянская, бо сапраўды гэта бацька шматлікіх моў прыгожых... Іншымі словамі польская, чэшская, сербская, балгарская, літоўская, Маларасійская, і іншыя, усім відавочна.»

Крыніца


Ну, усё дабранач усім


«Дарэчы заўважу, што жыхары Трубчэўскага павета., асабліва больш за цэнтральную частку яго, да гэтага часу называюць сябе «Літвою». Вядома, што паміж Сеўскім й Трубчэўскім павеце. у XVII стагоддзі праходзіла «Літоўская мяжа» і Трубчэўск з Ноўгарад-Северскам знаходзілся пад уладай Літвы( ня блытаць зь Летувай). Па даследаваньні Е.О Карскага, беларусы засяляюць заходнюю частку бранскага й Трубчаўскага павета, а мяжа зь Беларуссю праходзіць прыкладна па рацэ Дзясна.»

Даказвае вялікае расяленьне Беларусаў(Літвінаў) і іх саманазву ў тый час.

Крыніца


«А потым наехалі на белых русінаў, на крэпасць Айзенбург...»
Крыніца: Peter Suchenwirt’s Werke aus dem vierzehnten Jahrhunderte. 1827, старонка. 46


Мапа Carta marina et descriptio septentrionalium terrarum[³]


«Белую Русь, дзе Ноўгарад стаіць» — адзін з сотняў прыкладаў няўстойлівасьці тэрміна "Белая Русь".

«Народ які мае адно паходжаньне, мову, культуру проста ня можа пераязджаць з аднаго месца на
іншае, ды й навуцы, падобнага - невядома. Хто-небудзь можа прадставіць сабе, што накшталт Валынь, Падоле, Карэлія, Мазовія
й таму падобныя перамяшчаюцца ў прасторы?»[¹]

Гэта ўсё ставіць пад сумнеў афіцыйныя гістарычныя думкі пра Белую Русь. Потым будуць яшчэ пасты пра гэта.

Крыніцы: Ананімны пераклад які змяшчае артыкул з астралагічнага зборніка 16 стагоддзя «Цялец» (лац.: Taurus) — Е.О. Карскій "Бѣлорусы", томъ III, старонка 57.[²]


Меркаваньне ад суайчынніка.


http://kdkv.narod.ru/1528-VKL/ таксама добрая крыніца.


7. Giedyminas_Lesmaitis_2018.pdf
9.7Мб
Праца з апошняга відэа.




На поўначы славянскі род крывічоў займае Віцебск, Полацк і Смаленск. Іх сталіца — Крэва, дзе дагэтуль захаваўся замак (60 км на ўсход ад Вільні). Усё гаворыць пра тое, што назву «Літва» выкарыстоўвалі жыхары Крывічы. Гэта славянскае слова. У Слонімскім павеце ёсць нават вёска Літва, якая з’яўляецца стараславянскім паселішчам. На поўначы, у ваколіцах Віцебска, гэтае слова распаўсюджана як мясцовая і старажытная назва. На берагах Балтыйскага мора славяне былі мараплаўцамі, здабывалі бурштын, будавалі гарады, гандлявалі, іх жанчыны ткалі палатно. Далей на ўсход існавалі роды: Радзімічаў, Вяцічаў, Севяраны, Дрэўлян.


Сёння нас цікавяць гуны, таму што з імі прыйшлі невялікія народы, якія пасяліліся сярод славян. Затым, калі асноўныя сілы гунаў пад камандаваннем Атылы рушылі на захад, іншыя плямёны і народы з усходу пайшлі па берагах рэк на поўнач, прайшлі праз землі славян і абапіраліся на Балтыйскае мора. Гэта былі ядзвінцы, жамойты, латышы, эстонцы і фіны. Тут, між Віслай, Нёманам, Дзвіной і поўначчу, яны змяшаліся з славянскімі плямёнамі і пасяліліся назаўсёды. Гуны пакінулі захад, Атыла памёр у Токаі, а венгры і тыя, што на берагах Балтыйскага мора, засталіся.

З гэтага пачынаецца гісторыя сённяшніх “літвінаў(жмуды)”. Усё, што гаворыць пра іх гісторыя, пацвярджае гэтыя аргументы.

Показано 15 последних публикаций.

7

подписчиков
Статистика канала