Biz millionlab yillar avval, bir-biriga yaqin kichik jamoalarda, keng yaylovlarda yashardik; hayvonlarni ovlab, farzandlar dunyoga keltirib, boy ijtimoiy, jinsiy va intellektual hayotga ega edik. Ammo atrofimizdagi dunyo haqida deyarli hech narsa bilmas edik. Shunga qaramay, tushunishga bo‘lgan ehtiyoj bizni dunyoning qanday tuzilganligi haqida afsonalar yaratishga undadi. Albatta, bu afsonalar o‘zimiz va biz kuzatgan hayvonlarga asoslangan edi. Shuning uchun dunyo kosmik tuxumdan chiqqan, xudolarning juftligi tufayli yoki qudratli bir mavjudotning irodasi bilan yaratilgan deb o‘yladik. Ammo bu hikoyalar bizni to‘liq qoniqtirmadi, shuning uchun biz tasavvurimizni yanada kengaytirib, yangi afsonalar yaratishda davom etdik.
Vaqtlar o'tib esa biz dunyoning qanday tuzilganligi va narsalarning kelib chiqishi haqidagi tushunchamizni butunlay o‘zgartiruvchi boshqa bir yondashuvni kashf etdik. Bugungi kunda biz hanuz qadimgi afsonalarning og‘ir yukini ko‘tarib yuramiz va ular ba’zida bizni noqulay ahvolga soladi. Ammo ularga ilmiy bilishga bo‘lgan birinchi intilish sifatida hurmat bilan qaraymiz. Endilikda bizda koinotning haqiqiy tabiati qanday ekanligini o‘rganish imkoniyati bor — biz uni qanday bo‘lishini xohlasak, unday emas, balki u qanday mavjud bo‘lsa, shundaydir. Bu insoniyat tarixidagi muhim davrdir. Biz koinotning vakillarimiz, kosmik evolyutsiyaning 15 (13.8 oxirgi manba) milliard yil davomida vodorod atomlari nimaga erisha olishini ko‘rsatadigan namunamiz.
Bu savollar bizni doim o‘ziga tortib kelgan: har bir insonning kelib chiqishi, jamiyatimiz va xalqimizning tarixi, insoniyatning paydo bo‘lishi, ajdodlarimiz kim bo‘lgani va hayotning kelib chiqishi haqidagi jumboqlar. Keyingi savollar yanada chuqur: Yer va Quyosh tizimi qayerdan paydo bo‘lgan? Galaktikalar qanday shakllangan? Ushbu savollar har bir insoniyat madaniyatida afsona, xurofot va din mavzusi bo‘lgan. Lekin ilk bor biz bu savollarga aniq javob topish arafasidamiz.
Bu bilan barcha savollarga oxirgi javobni topdik demoqchi emasman. Biz hali ko‘p narsalarda sir va chalkashlik ichida qolamiz, va bu abadiy taqdirimiz bo‘lib qoladi, deb o‘ylayman. Chunki koinot har doim bizning tushunish qobiliyatimizdan kengroq va boyroq bo‘lib qoladi.
Misol uchun, Yupiterning katta yo‘ldoshlaridan biri Io, XVII asrgacha kashf etilmagan edi. 1979-yilgacha Io oddiy odamlar ko‘zi uchun yorqin bir nuqta edi. Faqatgina juda katta teleskoplardan foydalangan astronomlargina uning yuzasida juda xira dog‘larni ko‘ra olishardi. Bugungi kunda esa bizda Io' ning bir kilometr kattalikdagi mayda xususiyatlarigacha ko‘rsatib beruvchi minglab batafsil suratlar mavjud. Biz bu dunyo haqida bilmaslikdan bilishga o‘tdik. Ammo Io faqat bitta dunyo. Keyingi yillarda biz yana yigirma sayyora va yo‘ldoshlarning suratlarini oldik. Yigirma yangi dunyo va yangi jumboqlar.
(c) Conversations With Carl Sagan.
L A:
@lutfullohabduganiyev