بیتیه غــزل

تاچې ژړل زما په اوږه باندې دي سر اېښی وو
قسم د زما زړګي هم کړل نري دردونه یاره

اوښکې مې نه راتلې په ستونې کې مې سا بنده شوه
تا چې شروع کړلې سلګۍ او هم آهونه یاره

ما هم ژړا کړه بې اختیاره بدرګه درسره
لکه لېونی ما کړل تاته فریادونه یاره

تا کړې زما اوښکې پاکې خپله دي ژړل په چیغو
اخ په سرو سترګو ځان سره دي کړل آهونه یاره

دا ستا ژړا او داستا اوښکې به مې هیري نه شي
چې یم ژوندی په دنیا ساتم یې یادونه یاره

عُبَــیّدَۀ ظهــیر ورځ په ورځ چې خورم خپل زړه لالیه
اخ پرې پراته دي ډېر غمونه لکه غرونه یاره