غــزل

شولې مې ستړې له ژړانه سترګې
تاچې کړې پټې ای جانانه سترګې

د تور لحد په لورې وه کوچېدې
شهیده ستا ها قدردانه سترګې

قـسم د ومـنه نیـمګړی شـــومـــه
شولې ړندې مې له خفګانه سترګې

اوښکې تویوي بې اختیاره اشنا
ستا تصویرو ته پر ما ګرانه سترګې

دا ستا له دین زار شوې تې وَنازوه
په خپل لِقاء پاکه سبحانه سترګې

د زړه په سر مې رَسَم کړي یاره
هیڅ نه هیریږي اوس له مانه سترګې

عبــیدۀ ظهــیرۀ نـور لاړې ګـوره
داستا له څنګ شولې فنهانه سترګې