من در آغاز تماشای تو باران بودم
غافل از حیطه‌ی ابعاد خیابان بودم

غیر اشک از نظر ام هیچ نمی‌آید یاد
تا کجا در نظر ام بوده که پنهان بودم

آن کجا نیز گرفتار کیِ خوب تو بود
مات چشمان تو خشکیده و حیران بودم

شبنم‌ی بودم می‌خواست به خورشید پرَد
گو در این دایره ارزان‌تر از ارزان بودم

تا چه‌ها هر که در این کار بخواهند آورد
من به چندین فقره بی‌خبر از جان بودم

هم در آرامش سرشار شناور بودم
هم نفس‌های غریوانه‌ی توفان بودم

آن در آغاز تماشای تو بود اکنون بین
در کجایم که در آغاز بدان‌سان بودم

سوی مقصود به نحو-ی همه در جریان‌اند
من تو را در جریان نه؛ خودِ جریان بودم

https://t.me/mhhjahanabadi