Islomni buzuvchi amallardan:
Shayx Muhammad At-Tamimiy aytadi: “… Birinchisi: Allohga ibodatda
shirk keltirish. Alloh aytadiki: Albatta, Alloh O’ziga shirk keltirilishini kechirmas.
Undan (pastroq) boshqa gunohni, kimga xohlasa, kechirur. (Niso 48)
Kim Allohga shirk keltirsa, albatta, Alloh unga jannatni harom qiladir va
uning turar joyi do’zax bo’ladir. Va zolimlarga nusrat beruvchilar yo’qdir. (Moida
72)
Unga shuningdek Allohga atab qurbonlik qilmaslik, huddi bir jinga yoki bir
qabrga atab qurbonlik qilish kabi” [2]
[2] Shayx Ali Xudeyr aytadi:
Allohga ibodatda shirk keltirish “Tauhidul Uluhiya”ga (Allohni ibodatda
yakkalash)ga tegishlik amal bo’lib, Islomdan chiqarib yuboradigan buyuk bir
amaldir. Bu erdagi “shirk”dan murod ibodatdagi shirkdir, umumiy emas.
“Ibodat” so’zi ostida muallif xos ma’noni ifodalamoqchi bo’lgan, huddi
Shayxul islom Abul Abbos ibn Taymiya ifodalamoqchi bo’lgani kabi, ya’ni “Ibodat –
Allohga yoqadigan va U rozi bo’ladigan zohiriy (ko’rinadigan) va botiniy
(ko’rinmaydigan) so’zlar va amallarning umumiy bir nomidir”. “Ibodat” va “Duo”
so’zlarining o’zaro bog’liqligi huddi “Islom” va “Iymon” so’zalarining o’zaro
bog’liqligi kabidir. YA’ni agar “Ibodat” va “Duo” so’zlari birga kelsa, ularning har
birining o’z ma’nosi bo’ladi: “Ibodat” so’zi “qurbonlik”, “nazr qilish”, “Allohdan
boshqasiga sajda qilish” ma’nosida keladi, “Duo” so’zi esa “yordam
so’rash”(isti’ana), “najot so’rash” (istig’osa) ma’nolarini aks etadi. Bu erdagi
holatda esa biz “ibodat” so’zini xos holatda, “qurbonlik qilish” ma’nosida
tushunishimiz lozim. Chunki ikkinchi ketidan kelayotgan amal “duo” ma’nosiga
xos deb tushiniladi.
@muslimah_kundaligi
