از لحاظ روحی به یک رفیق نیاز دارم که توی هر شرایطی کنارم باشه و زندگیو برام قابل تحمل تر کنه؛ یکی که باهاش فلافل با نون اضافه بخوریم، یکی که باهاش راحت باشم، نوبتی بریم خونه ی هم به هم کمک کنیم اتاقامونو جمع کنیم، بریم سلف سرویس رستورانو تو بشقامون خالی کنیم، نصف شبا از خونه فرار کنیم توی هوای خنک تو چمنا بخوابیم، حرف بزنیم و قهقهه بزنیم، برم خونه ی هم فیلم ترسناک ببینیم و تا صب از ترس بلرزیم، سلیقه ی آهنگمون یکی باشه و لباسامونو باهم شریک بشیم، از زیر و روی زندگی هم خبر داشته باشیم و همو بهتر از هر کسی بشناسیم، همه جا باهم بریم و باهم بخندیم، گریه کنیم، یا عصبانی بشیم. بریم کتابخونه کتاب بخونیم، آهنگ بذاریم برقصیم، برای هدفامون پلن بچینیم و باهم روشون کار کنیم، تو روی هم همو آباد کنیم ولی پشت سر هوای همو داشته باشیم، بازی کنیم، بنویسیم، نقاشی بکشیم، و در آخر به هم اعتماد کامل داشته باشیم و از موندن هم مطمئن باشیم.
donteatthisshit | بیتا، دیاکو
