بیروت وعشق و باران

توبگو كجا ...
قهوه خانه‌ای كه مثل شمشير در دريا فرو رفته
تو بگو کجا ...
من تسليم مرغان ماهيخوار چشمانم توام
كه از انتهای زمان می‌آيند
در بيروت وقتی باران می‌بارد
عاشق ترم
بيا توي بارانی خيسم
توی پوستم ... زير پوستم
مثل اسبي در يونجه زار سينه‌ام بگرد
مثل ماهی قرمزی
از اين چشمم به چشم ديگرم برو
چهره‌ام را
بر صفحه باران نقاشی كن
برصفحه شب
برقص
در ترانه ناودانها
زير لباس خاكستريت پناهم ده
چون مسيح
بر سينه‌هات مصلوبم كن
آتشم بزن
با گلاب و عطر بيلسان
در وسط ميدان بغلم كن
زير برگهای له شده
پنهانم کن
تاريخ را ول كن
تاريخ پادشاهان و قديسان را
گرگ باش و شب ها زوزه بكش
مثل زخم روی سينه‌ام
آتشفشان باش بزن
از مرگ پرم كن

وقتي در بيروت باران می‌بارد
شاخه هاي دلتنگی رشد می‌كنند
من دو نخلم
در كنار تو
اي آب روانم !
جايی را در ذهن ندارم
هر جا كه مي خواهی ببر و رهايم كن
روزنامه اي برايم بخر و يك مداد
شراب و يک پاکت سيگار
كليدهای من اينهاست
مرا ببر
در مسير باد و سرنوشت
سمت ناودانهایی كه بی‌نامند

كمی دوستم داشته باش
نظم رفتنت را به هم بريز
كمی دستت را به من بده
كه امتداد دستانت
بندر آرامش است

#نزار_قبانی
#برگردان_رضا_عامری
@nezar_asheghaneha