Репост из: Micha'el?
طبق معمول این چند سال باید خم به ابرو نیاریم،بگیم و بخندیم،آخرشبم پوسته ی کرگدنی خودمونو ترمیم کنیم،اویزونش کنیم به چوب لباسی،مرهم و ضماد بذاریم رو جا زخما،آینه ها رو جاکن کنیم که نبینیم چقد پوکیدیم،بخوابیم به امید فردا،فردا ام با پوست کلفتی به زندگی واهی خودمون ادامه بدهیم،ولی بذا بگم،کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری.