Algoritmlashda doim uchraydigan bir kompromis mavjud: vaqt va joy (xotira) kompromisi.
Shu kompromisni falsafiy tomondan o'ta muhum deb hisoblayman, yani vaqt va fazo o'zaro biri-biriga aylantirsa bo'ladi.
Umuman, hisoblash nazariyasidan ma'lumki, vaqt xotira joyini "cheklaydi": determenistik hisoblash agentlari uchun O(T) vatq ichida O(T) dan ko'p xotira ishlatish imkonsiz. Bu xuddi vaqt kam bo'lsa kam yer chopishday gap.
Menga teskari fenomen qiziq. Bilamizki ko'p xotira olib tezlashadigan algoritmlar mavjud. Hayotda ularga "yig'ishtirilmagan xona" misol bo'lsa kerak: buyumingizni tez topib keta olasiz.
Shu kompromisni falsafiy tomondan o'ta muhum deb hisoblayman, yani vaqt va fazo o'zaro biri-biriga aylantirsa bo'ladi.
Umuman, hisoblash nazariyasidan ma'lumki, vaqt xotira joyini "cheklaydi": determenistik hisoblash agentlari uchun O(T) vatq ichida O(T) dan ko'p xotira ishlatish imkonsiz. Bu xuddi vaqt kam bo'lsa kam yer chopishday gap.
Menga teskari fenomen qiziq. Bilamizki ko'p xotira olib tezlashadigan algoritmlar mavjud. Hayotda ularga "yig'ishtirilmagan xona" misol bo'lsa kerak: buyumingizni tez topib keta olasiz.