شبِ و انگار به آسمون پیوندم زدن
انگار این رسالت آدمه که خودشو تو چیزایی به یاد بیاره که متعلق بهش نیست
پس فقط به آسمون نگاه میکنم و به نیمچه چیزایی که از خودم توش میبینم پوزخند میزنم
تلخیش کمتر نشده
نه
تلخیِ غمی که بخاطرت دچارشم کمتر نشده فراموش کرده‌ی من
انگار این رسالت آدمه که خودشو تو چیزایی به یاد بیاره که متعلق بهش نیست
پس فقط به آسمون نگاه میکنم و به نیمچه چیزایی که از خودم توش میبینم پوزخند میزنم
تلخیش کمتر نشده
نه
تلخیِ غمی که بخاطرت دچارشم کمتر نشده فراموش کرده‌ی من