Palestiran

دلم گرفته است...
از تنهایی های بی پایانم؛
از عقب ماندن از شما؛
از دلتنگی های بدون وصالم...
آری،من عقب ماندم...
من در همه چیز از شما عقب ماندم...
و بین من و شما چه باقی ماند؛ جز نگاه های خسته و دلتنگ من به تصاویرتان، به سنگ های قبور مطهرتان، به جای خالیتان...
سلام های من را میشنوید!
پاسخ هم میدهید!
دلتنگی های من را هم میبینید؟!
تنهایی هایم را چطور؟
میبینید که شب ها برایم سرد و بی روح شده اند و روز ها برایم خسته کننده و کلافه کننده؟...
و امشب، شب شماست...
و شما به دور حسین(ع) حلقه زده اید و برای عرض تسلیت به محضرش نزد او رفته اید و تک تک دست او را میبوسید...
هنیئا لکم...
بعد از شهادتتان لحظه ای از یاد من نرفته اید و نمیروید، در شادی هایم که از دوری شما همَشان بغض خفه کننده ای شد در گلویم...
در غم هایم که منتظرتان بودم تا باز هم من را در آغوش بگیرید و آرامم کنید...
اما، ای خوش غیرتانِ با وفا!
آیا شما هم بعد از شهادتتان یادی از من کرده اید؟
در شب های جمعه که در فراق شما میسوزم، آیا شما نزد حسین(ع) در خیالتان یاد من هم می افتید؟ یاد کسی که در تنهایی های خفه کننده اش برایتان با دست هایی که از شدت گریه به لرزه افتاده اند قرآن باز کرده و یاسین میخواند...
یاد کسی که قلبش از دوری شما تکه تکه شده...
و اما چه توقعی است از کسی که زانو به زانوی حسین نشسته و در صورتش نگاه می کند، در ذهنش از کسی یاد کند که گناه تمام وجودش را متعفن کرده است...
هنیئا لکم هذا الوصال...
و ویل عليّ من هذا الفراق...

دلم یک گوشه دنج میخواهد...
و فنجانی قهوه؛
و صدای محزونِ ابوعبدالله که برایم یس بخواند،
و من محو شوم در خاطراتم...

اینم فایل کتاب "فلسطین از منظر رهبر انقلاب"👆