قسمت سوم
بلکه درخواست او از ما این است که درباره ی رفتار خود با حیوانات در سیستمهای عظیم دامداری صنعتی بیندیشیم. بدون شک خوکها از زندگی در محیطهای تنگ و شلوغ و جدا از بچههایشان زجر میکشند. اگر فکر میکنیم این زجرکشیدن به حساب نمیآید زیرا خوکها در برابر ما موجوداتی هوشمند به حساب نمیآیند، آنگاه باید بدانیم که در حال کندن گوری برای خودمان هستیم. بهاین زودی این اتفاق برای خود ما نیز خواهد افتاد. و آنوقت زجر کشیدن ما چه ارزشی دارد؟
این کتابْ کتابی است بسیار هوشمندانه و پر از بینشهای تیزبینانه و بذلهگوییهای گزنده. اما، همانطور که احتمالاً خود هراری هم تصدیق میکند، این کتاب تنها بر اساس معیارهای انسانْ هوشمند است، انسانی که هیچ ویژگی خاصی ندارد. طبق استانداردِ هوشمندترین ماشینها، این کتاب مبهم و مغشوش و نظری است. مجموعۀ دادهها بسیار محدود است. قدرت واقعی کتاب از حس آگاهی متمایزی ناشی میشود که در پس آن نهفته است. این کتاب عجیب و جالب است و تکهای یخ در قلب خود دارد. هراری دلواپس سرنوشت حیواناتی است که در جهان انسانی زندگی میکنند، اما درمورد سرنوشت انسانها در جهانی دادهمحور با کمال بیتفاوتی سخن میگوید. باید اعتراف کنم این ویژگی کتاب را عمیقاً دوست داشتم، اما ممکن است این، جدا از هرچیز دیگر، بهاینخاطر باشد که من مرد هستم و همه در این مورد با من موافق نیستند. اما تصور اینکه کسی بتواند این کتاب را بخواند و دچار دلهرهای موقتی وسرگیجهآور نشود دشوار است. نیچه زمانی نوشت امروز که بشریتْ اخلاق مسیحی را پشت سر گذاشته است در آستانۀ سفر در دریایی بیکران قرار دارد. هومو دئوس باعث میشود احساس کنیم، بعد از ماجراجویی طولانی و پرفرازونشیبی، اکنون بر پرتگاه صخرهای ایستادهایم. گویی مسیری که پیمودهایم دیگر اهمیت چندانی ندارد، زیرا دیری نخواهد پایید که دود شده و به هوا خواهیم رفت.
پینوشتها:
• این مطلب را دیوید رانسیمن نوشته است و در تاریخ ۲۴ اوت ۲۰۱۶ با عنوان «Homo Deus by Yuval «Noah Harari review – how data will destroy human freedom در وبسایت گاردین منتشر شده است و وبسایت ترجمان در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۹۵ این مطلب را با عنوان «دورانی میرسد که انسان اشرف مخلوقات نخواهد بود» و ترجمۀ امیر قاجارگر منتشر کرده است.
•• دیوید رانسیمن (David Runciman) نویسنده و استاد سیاست در دانشگاه کمبریج است.
بلکه درخواست او از ما این است که درباره ی رفتار خود با حیوانات در سیستمهای عظیم دامداری صنعتی بیندیشیم. بدون شک خوکها از زندگی در محیطهای تنگ و شلوغ و جدا از بچههایشان زجر میکشند. اگر فکر میکنیم این زجرکشیدن به حساب نمیآید زیرا خوکها در برابر ما موجوداتی هوشمند به حساب نمیآیند، آنگاه باید بدانیم که در حال کندن گوری برای خودمان هستیم. بهاین زودی این اتفاق برای خود ما نیز خواهد افتاد. و آنوقت زجر کشیدن ما چه ارزشی دارد؟
این کتابْ کتابی است بسیار هوشمندانه و پر از بینشهای تیزبینانه و بذلهگوییهای گزنده. اما، همانطور که احتمالاً خود هراری هم تصدیق میکند، این کتاب تنها بر اساس معیارهای انسانْ هوشمند است، انسانی که هیچ ویژگی خاصی ندارد. طبق استانداردِ هوشمندترین ماشینها، این کتاب مبهم و مغشوش و نظری است. مجموعۀ دادهها بسیار محدود است. قدرت واقعی کتاب از حس آگاهی متمایزی ناشی میشود که در پس آن نهفته است. این کتاب عجیب و جالب است و تکهای یخ در قلب خود دارد. هراری دلواپس سرنوشت حیواناتی است که در جهان انسانی زندگی میکنند، اما درمورد سرنوشت انسانها در جهانی دادهمحور با کمال بیتفاوتی سخن میگوید. باید اعتراف کنم این ویژگی کتاب را عمیقاً دوست داشتم، اما ممکن است این، جدا از هرچیز دیگر، بهاینخاطر باشد که من مرد هستم و همه در این مورد با من موافق نیستند. اما تصور اینکه کسی بتواند این کتاب را بخواند و دچار دلهرهای موقتی وسرگیجهآور نشود دشوار است. نیچه زمانی نوشت امروز که بشریتْ اخلاق مسیحی را پشت سر گذاشته است در آستانۀ سفر در دریایی بیکران قرار دارد. هومو دئوس باعث میشود احساس کنیم، بعد از ماجراجویی طولانی و پرفرازونشیبی، اکنون بر پرتگاه صخرهای ایستادهایم. گویی مسیری که پیمودهایم دیگر اهمیت چندانی ندارد، زیرا دیری نخواهد پایید که دود شده و به هوا خواهیم رفت.
پینوشتها:
• این مطلب را دیوید رانسیمن نوشته است و در تاریخ ۲۴ اوت ۲۰۱۶ با عنوان «Homo Deus by Yuval «Noah Harari review – how data will destroy human freedom در وبسایت گاردین منتشر شده است و وبسایت ترجمان در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۹۵ این مطلب را با عنوان «دورانی میرسد که انسان اشرف مخلوقات نخواهد بود» و ترجمۀ امیر قاجارگر منتشر کرده است.
•• دیوید رانسیمن (David Runciman) نویسنده و استاد سیاست در دانشگاه کمبریج است.